DREAMTOWER

Dreamtower is de tweede schijf in het neoklassieke progmetalgenre van supergroep Ring Of Fire. Het debuutalbum The Oracle (2001) kreeg eerder al lovende kritieken. Naast de andere projecten van zanger Mark Boals (ex-Yngwie Malsteen, solo), gitarist Tony MacAlpine (Planet X, solo), toetsenman Vitalij Kuprij (Artension, solo), drummer Virgil Donati (Planet X) en bassist Philip Bynoe (Steve Vai) is er kennelijk ook nog tijd voor dit groepsgebeuren. Meestergitarist MacAlpine is weer van de partij, maar Kuprij besloot om niet voor de opnamen naar Los Angeles te komen. Hij nam zijn partijen thuis op in Philadelphia. Dat was kennelijk een voorteken, want de grillige toetsenvirtuoos heeft de band inmiddels vaarwel gezegd. Desondanks is de cd nu afgewerkt en uitgebracht. Dreampower telt dertien tracks, inclusief de bonustrack Undone, die gemiddeld vijf minuten klokken en samen nagenoeg zeventig minuten duren. Muzikaal gezien is er echter niets nieuws onder de zon. De muziek ligt in het verlengde van The Oracle en heeft Yngwie Malmsteen overduidelijk als grootste inspiratiebron. Uiteraard zijn er ook evidente overeenkomsten met bands als Symphony X, Artension, Magnitude 9 en Stratovarius. Vanzelfsprekend is er ook sprake van talloze instrumentale hoogstandjes, maar veel solo's ontaarden in een supersnelle geluidsbrij, waarvan ik niet echt wakker kan liggen. De diverse intro's, zoals in Until The End Of Time, zijn wel zeer smaakvol, maar eveneens zeer herkenbaar van een klassieke componist afgekeken. Ook de zang behoort niet tot mijn favoriete stijl, doordat Mark Boals vaak erg geforceerd overkomt als hij hoog zingt en dat is nogal eens het geval op deze cd. Op zijn soloalbums doet hij dat veel beter gedoseerd. De ballads Blue Sky en Make Believe mogen er echter zijn. De productie had wat mij betreft wat vetter gemogen. Met name de gitaar klinkt nogal blikkerig en vervormd, maar qua artwork, speelduur en muzikaal vakmanschap scoort Dreamtower een ruime voldoende.