CONSIGN TO OBLIVION (2005), orchestral edition

Likkebaardend bekijk ik de mooie, zware paars-grijze vinyluitvoering van het magistrale Epica-album Consign To Oblivion. De muziek werd uitgebracht in 2005, uitvoerig besproken in iO58 en scoorde daarbij een ‘vette krent’. Deze dubbel-lp is ook dubbel bijzonder, omdat deze versie geen grunts en zang bevat. Verder klinkt het orkest minder bombastisch en is het koor naar de achtergrond gemixt. Niet overal zijn de oorspronkelijk leidende melodielijnen herkenbaar of ingevuld door een of meer instrumenten en dat maakt van deze muziek een fluwelen soundtrack, waarbij je als luisteraar je eigen fantasieën de vrije loop kunt laten. Het album vormt een uitermate prettig in het gehoor liggend geheel met een verfijnd kamerorkest-arrangement. Het is geen uitgeklede versie van het origineel, maar een zorgvuldig opnieuw gemixte en bewerkte serie opnamen, waarin de krachtige melodieën volledig tot hun recht komen. Kant 4 (Chapter D) bestaat uit vergelijkbare, smaakvolle uitvoeringen van vier tracks van het debuut The Phantom Agony (2003), waaronder het prachtige titelstuk. Op de website van Epica wordt geen gewag gemaakt van deze uitgave. De dubbel-lp is niet alleen geschikt voor fans, maar ook voor liefhebbers van filmmuziek die niet op snoeiharde gitaarmuren en grunts zitten te wachten. Het is bijna te mooi om waar te zijn.