CHECKING OUT OF LONDON (NL+E)

Na diverse projecten met broer Steve, heeft John Hackett het eindelijk aangedurfd om een soloalbum uit te brengen in de rustgevende wetenschap dat hij kon rekenen op de participatie van Steve Hackett (gitaar, mondharmonica), Nick Magnus (toetsen, drums, programming) en zanger Tony Patterson (ReGenesis). Hackett schreef muziek in de trant van het melodieuze werk van Genesis, maar ook vergelijkingen met bijvoorbeeld The Moody Blues zijn van toepassing. Hackett bespeelt zelf gitaar, toetsen en bas en, vreemd genoeg, geen dwarsfluit. Hij componeerde twaalf songs die het aanhoren ruimschoots waard zijn, niet vanwege de genoemde namen, maar vanwege de prima muziek die Checking Out Of London bevat. De teksten zijn grotendeels afkomstig van Nick Clabburn, een man die het gebeuren rond Genesis van A tot Z meemaakte. Hackett zingt Late Trains met een rustig stemgeluid dat naar mijn smaak iets mooier klinkt dan dat van broer Steve, terwijl de muziek aan die van Anthony Phillips doet denken. De samenzang klinkt vrijwel hetzelfde als op de Steve Hackett-albums. The Hallway zou zo'n door John Lodge geschreven nummer van The Moody Blues kunnen zijn met een heerlijke mondharmonicasolo van Steve. Diens snijdende gitaarwerk is direct herkenbaar in het wat steviger Ego & ID met fijngevoelig orgelspel van Nick Magnus. DNA is symfo die je enigszins in vakantiestemming brengt en in de mooie ballad Dreamtown is de link met Peter Gabriel overduidelijk. Daartussen zit nog het gevoelige Fantasy à la Steve Hackett. Een beetje als Al Stewart klinkt Headlights, maar die had Steve Hackett niet in zijn band! Prachtige late nightmuziek is te horen in Winter, terwijl het alter ego van Gabriel in Whispers opnieuw zijn opwachting maakt. Deze track is geheel in de stijl van Gabriels eerste albums opgenomen al hebben de tussenstukjes meer weg van Genesis ten tijde van A Trick Of The Tail (1975). More bevat zelfs een ritme dat verwant is aan reggae, afgewisseld met rustige symfonische pop. Natuurlijk laat Steve hier zijn sporen ook nog even na. Oude tijden herleven met het aan Simon & Garfunkel herinerende Dust, dat echter ook prachtige, orkestrale passages bevat. De akoestische gitaar speelt daarbij een belangrijke rol. Het album sluit af met de titeltrack, een kort, rustig en melancholiek nummer. John Hacket treedt eindelijk uit de schaduw van zijn succesvolle en beroemde broer en hij doet dat op een overtuigende en smaakvolle wijze met Checking Out Of London!

ENGLISH:

Finally, John Hackett steps out of the shadows of his 'big' brother Steve Hackett, but John is in the spotlight for once: instead of making albums with his brother and playing flute, he composes, sings, plays electric and acoustic guitars, bass and keyboards. Checking Out Of London contains twelve delightful tracks in the vein of early Genesis, but also influences of great singer-songwriters like Al Stewart in Headlights or John Lodge (The Moody Blues) in The Hallway can be heard. He collaborates with great musicians as Nick Magnus (keyboards, drums) and his brother Steve (guitar, harmonica), while most of the lyrics have been written by Nick Clabburn, long time company with Genesis. Knowing that several tracks feature vocalist Tony Patterson (ReGenesis), it's obvious that the link to melodic Genesis from the seventies, to his brother Steve and to Peter Gabriel does not only exists, but it's also there on purpose. Apparently Hackett is influenced by the music from that era, but fortunately he refrained from simply copying. His music is very melodic, shows a lot of different moods and is definitely very appealing to me. Every track has this intriguing melancholy and nostalgia making you long for more. John's voice is equally soothing and really very pleasant to listen to. Although Steve's harmonica and guitar roar sometimes, most of the songs are just pure delight without the neurotic or heavy guitars, over the top vocals and heavy orchestrations. In fact the most heavy and most 'Steve-orientated' song is Ego & Id, with somewhat distorted vocals and some blues-rock influences. Even a reggae rhythm can be distinguished in More. My favourite songs are DNA, co-written by Clabburn. There are again some Al Stewart and influences from The Moody Blues there. Dreamtown is a song that could have been a bonustrack on one of the first Peter Gabriel-albums and Winter is a gem with superb melodies and close harmonies. Let's hope John will get something out of Checking Out Of London because I'll be looking out for more!