BLUES FROM HELLAH

De Noorse band Lucifer Was kent een merkwaardige historie. Men was al actief in de jaren zeventig onder de naam Ezra West en pas enkele jaren later als Lucifer Was. Zo’n twintig jaar jaar na het uiteenvallen van de band kwam de wederopstanding in 1995 en sindsdien bracht de band enkele albums uit die grotendeels gebaseerd waren op basis van bestaande en tevens eerder geschreven nummers. Alle bezettingswijzigingen ten spijt bestaat Lucifer Was nog altijd met oerlid Kai Frilseth (drums) aangevuld met Einar Bruu (bas), Thore Engen (gitaar), Morten Seyfarth (fluit) en Jon Ruder (zang). Zoals de titel Blues From Hellah al doet vermoeden, heeft de muziek weinig met symfo of prog van doen, tenzij je een combinatie van blues en muziek van Jethro Tull uit de jaren zeventig zo zou willen noemen. De ruim veertig minuten muziek zijn grotendeels van Engen afkomstig met uitzondering van de cover Armsworth van Caldwell/Evans. De zang van Ruder is prima; het zou een rustig zingende Jorn Lande kunnen zijn. Misschien is zijn stem zelfs te ‘mooi’ voor deze wat oubollig aandoende bluesrock. Het album opent eigenaardig met strijkers en fluit gevolgd door onvervalste blues. Prima hoe men de fluit integreert en hoe het aparte gitaarwerk in Za Za Banshee wordt gecombineerd met subtiele toetsen. Southern rock klinkt door in Lucille’s Gone met een pompende bas en een blazerssectie. Erg Jethro Tull-achtig is When The Crossword’s Done, terwijl Leave And Let Leave terugkeert naar de blues compleet met orgel. Het laatste nummer Sleeping House is wat blikkerige bluesrock met mijns inziens misplaatste strijkers. Een aardig album, maar niet meer dan dat ondanks de inzet van een heuse Mellotron!