UNDERWORLD (NL+E)

Robert Fox is evenals Ian Boddy een Britse musicus die elektronische muziek (EM) maakt en die experimenten en stijlvariaties niet schuwt. Fox is de vijftig inmiddels ruim gepasseerd en brengt met Underworld zijn achtste studiowerk uit. De dertien nummers vormen een zeer bijzondere mengelmoes van EM-varianten, deels geïnspireerd op verwante artiesten als Vangelis en Jean Michel Jarre. Het album opent met kerkklokken in Portent gevolgd door atmosferische filmklanken en vervolgens overgaan in Gregoriaanse zang. Veel melodieuzer is Mephistopheles dat niet had misstaan op het album Assassin van Mark Shreeve. Het wat slepende ritme doet enigszins aan Enigma denken. Het korte stukje met zweverige akkoorden in Link 1 is de inleiding tot het eveneens zeer melodieuze titelstuk. Opnieuw zijn tal van effecten op een basis van koorzang de inleiding tot een grotendeels door piano gedragen melodie. In de tweede helft wordt de melodie vertolkt door een synth-trompet. Het zeer korte spacey begin van Hot Whore loopt over in een rijkelijk met space-geluiden gelardeerde passage, waarna een subtiele sequence de achtergrond vormt voor een zeurende maar toch aangenaam klinkende synthmelodie en bombastische orkestraties. Link 2 is een korte verbinding naar Seven Deadly Sins, een meer ambientachtig stuk met tal van effecten en geluiden. Na enkele minuten maakt het plots plaats voor een veel toegankelijker en Michael Shipway-achtig geluid. Het lieflijke einde vormt tevens het begin van Angel, weer zo'n prachtig stuk melodieuze EM, waarbij de snare-drum is getransformeerd tot een zachte metaalachtige klank samen met wat Gregoriaanse zang. Link 3 bestaat uit echoënde pianoklanken omlijst met een diversiteit aan space-geluiden. Ook aan het dromerige en melodieuze Helen Of Troy is te horen waarom Fox meer dan eens op het podium stond en samenwerkte met David Wright. Atmosferische synthgeluiden en kerkklokken in Link 4 luiden Anthem in dat de apotheose vormt van Underworld. De dreigende synths en de Afrikaanse kinderzang vormen de hoofdmoot. In het new age-achtige Redemption vervult de piano de belangrijkste rol. Robert Fox, de docent toneel, zorgt op dit album voor originele klankkleuren met niet al te moeilijke melodielijnen. Het album is vooral geschikt voor liefhebbers van Michael Shipway, David Wright en de melodieuze kant van Ian Boddy.

ENGLISH:

Robert Fox, like his compatriotIan Ian Boddy, is a musician who practises electronic music (EM). He's not afraid of experiments and stylistic variations. Fox, who is well into his fifties, now released Underworld, his eighth studio production to date. The thirteen tracks are a curious assembly of different EM-elements, to some extent inspired by fellow musicians such as Vangelis and Jean MIchel Jarre. Portent contains church bells, followed by some soundtrack-like sounds full of atmosphere, conjuring up some less fancy images near the end, thereupon merging with some Gregorian chant. Mephistopheles, which could easily have been included on the album Assassin by Mark Shrieve, is a lot more melodic. Its slightly legato rhythm is not unlike Enigma. The short succession of floating chords in Link 1 leads to the equally very melodic title track. The combination of choral singing with numerous effects it underlines, is the introduction to a melody that is largely carried by piano. In the second part, the melody is interpreted by a synth-trumpet. The brief spacial beginning of Hot Whore blends into a section sprinkled with spacial sounds and is followed by a subtle sequence, which acts as a background to a whining yet pleasant sounding synth melody and a series of bombastic orchestrations. Link 2 is a short bridge passage leading to Seven Deadly Sins, an ambient track with lots of effects and sounds which, a couple of minutes into the song, undergoes another transformation to become more accessible and in the vein of Michael Shipway. The dulcet finale of this track is also the beginning of yet another exquisite piece of melodious EM. In Angel the sound of the snare drum has been reforged into a soft metallic sound, accompanied by some more Gregorian chant. Link 3 consists of a succession of echoing piano sounds framed by a variety of spacey sounds. Helen Of Troy is another track that nicely illustrates Fox’s repeated scenic performances and collaborations with David Wright; highly oneiric and melodious. Link 4 with its atmospheric synths and church bells rings in the grand finale Anthem, is mainly made up of menacing synths and ‘African children’s chants’, whereas the new age-like Redemption is dominated by piano. Fox, who is a drama teacher, provides us with some original soundscapes accompanying a series of uncomplicated melodies. Underworld is a must for fans of MIchael Shipway, David Wright and the more ‘tuneful’ productions by Ian Boddy.