THE TWILIGHT CHRONICLES

The Twilight Chronicles is het achtste studioalbum van Gary Hughes en de zijnen ofwel het Britse TEN. In tegenstelling tot voorganger Return To Evermore (2004) heeft dit album een epischer en orkestraler karakter. Van de tien songs klokken er vier boven de zeven minuten; in totaal een zeer respectabele lengte van ruim zeventig minuten. Sommige melodielijnen keren vaker terug en in de eerste, lange instrumentale passage klinkt het hameren van de orkestrale synths alsof de plaat blijft hangen, een wat vreemde sensatie. Als altijd bevat ook dit neuwe album weer erg goede songs en pakkende riffs, maar toch vind ik The Twlight Zone iets minder sterk dan enkele eerdere albums. De reden zou kunnen zijn dat het niet orkestraal genoeg is om als symfonisch te kunnen betitelen en te zoet en te episch voor een AOR-album. Zeker in de ballads komt die typisch meeslepende stijl weer goed tot uiting en de prettige, wat diepe stem van Hughes is een herkenbaar en plezierig geluid. Men zou dit album heel goed kunnen beschouwen als het logische vervolg op Hughes' soloalbum Once And Future King (2003), maar dan zonder al die gastvocalisten. Bands als Thin Lizzy, Rainbow en wat later Dare maken muziek in een vergelijkbare stjl.