TANGO

Tango van de Zweedse gitaarmaestro Lars Eric Mattsson is de opvolger van het album Dreamchild (2008), ook met zangeres Adrienn Antal die mij vaak aan Charlotte Wessels, de frontvrouw van Delain doet denken, maar dan een tikkeltje lager en krachtiger. Muzikaal en productie-technisch hoef je Mattsson niets meer wijs te maken. Hij produceert uitstekende melodieën met vaak onverwacht originele wendingen en tussenstukjes en zowel krachtig als ook subtiel gitaarwerk. Natuurlijk ook rechttoe-rechtaan metal met zanger Markku Kuikka (Status Minor). Met uitzondering van de drums, die worden bespeeld door de bekende Eddie Sledgehammer - what's in a name - worden de overige instrumenten bespeeld door Mattsson zelf die dus naast gitaar ook zeker niet onverdienstelijk de toetsen, de bas en sitar voor zijn rekening neemt. Hij wordt verder bijgestaan door de Astral Strings and Woodwinds die voor de nodige orkestrale effecten zorgen. De bluesy track Slave To The Road is afkomstig van het album Power Games (2003) die voor dit album opnieuw werd bewerkt. De blues komt overigens ook om de hoek kijken in Chain Me. Verder hoor je natuurlijk een tangoritme in de titelsong die naast zuidelijke invloeden tevens een commercieel karakter heeft. Veel toetsengeweld hoor je in de opening van het progressieve, maar ook heavy Tour De Force. Naast fenomenaal gitaarwerk en apart sitarspel zijn er zelfs ook flamenco-invloeden met akoestische gitaar. De meest interessante track is zonder meer het ruim tien minuten klokkende The Grand Escape, waarin bombastische zware stukjes worden afgewisseld met veel meer popgeoriënteerde passages, terwijl de toetsen op de achtergrond en de synths op de voorgrond voor het progressieve effect zorgen. Mattssons stem is in dit nummer te horen evenals in The Fire Is Burning. De track I'll Find Another Way is overwegend een ballad met enkele zware Delainachtige koortjes, maar wel met meer gepolijst gitaargeweld.

Tango is niet alleen een voortreffelijk, maar met 73 minuten ook een lang album van Mattsson die hiermee zijn kijk op 'female fronted neoklassieke progressieve metal' ontegenzeggelijk gestalte geeft.