SYMPATHETIC RESONANCE

In de jaren tachtig bestond de kern van Fates Warning (FW) uit zanger John Arch en gitarist Jim Matheos. Vanwege financiële verplichtingen besloot John Arch om Fates Warning vaarwel te zeggen. Zijn opvolger was Ray Alder. Dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, bewijst deze reünie van de twee leden van het eerste uur, die worden bijgestaan door drie andere FW-leden: bassist Joey Vera, drummer Bobby Jarzombeck en Frank Aresti voor de extra gitaarsolo's. Eigenlijk is dit dus een andere versie van Fates Warning en voorwaar geen slechte! Hoewel ik niet echt gecharmeerd ben van de stem van Arch, is wel duidelijk dat deze zanger, die in 2003 weer terugkeerde aan het muzikale front, veel meer potten kan breken dan zijn collega Ray Alder. Hij zingt gemakkelijk, heeft een groot bereik en kan zowel de vele uptempo metalstukken als de meer rustige passages die vooral in de drie lange nummers te vinden zijn, met gemak aan. De zes composities zijn gevarieerd, hebben pakkende refreinen, maar bevatten daarnaast ook dreunende of moeilijker te volgen muziek. Het zware, vaak donkere voor FW en Queensrÿche zo kenmerkende geluid, overheerst echter waardoor de progressieve elementen spaarzaam zijn. De vele tempowisselingen houden de spanning weliswaar vast, maar toetsen hadden op Sympathetic Resonance niet misstaan. Wat latin-invloeden zijn herkenbaar in Stained Glass Sky dat in het tweede deel soms zelfs aan UK doet denken. Het laatste nummer heet Incense and Myrrh. Het eerste deel is een heerlijke ballad; het tweede een mid-tempo rocker.

Sympathetic Resonance is een uitdagend album van uitstekende muzikanten van wie met name Matheos zijn sporen ruimschoots heeft verdiend. Het is in mijn ogen een prima keuze om een nieuw album op te nemen met John Arch en niet met de wat uitgebluste frontman Ray Alder. Fans van het oudere Queensrÿche en van Fates Warning zullen zeker niet teleurgesteld zijn.