SO WEIT DIE FÜSSE TRAGEN (NL+E)

Edward Artemiev, geboren in 1937, is de vader van Artemiy. Beiden zijn vooral bekend als componisten en uitvoerenden van elektro-(akoestische) muziek. So Weit Die Füsse Tragen bevat de soundtrack van een film over een barre tocht van een Duitse soldaat die een kamp in Siberië is ontvlucht en op zoek is naar de vrijheid die hij uiteindelijk na drie jaar vindt. Het album telt maar liefst 38 stukken, maar het is dan ook een typische soundtrack en niet echt een luistergenot zonder de bijbehorende beelden. Hoewel er zeer fraaie passages op staan met onder meer orgel of met moderne instrumentatie, wordt het merendeel van de ruim zeventig minuten klassieke muziek vertolkt door een orkest. Het vakmanschap waarmee deze soundtrack is gemaakt, kan ik zeker waarderen maar toch vind ik het overgrote deel niet echt mooi. Dat komt deels door het wat ouderwets aandoende orkest, deels vanwege het zeer fragmentarische karakter. In Igloo Love en Children's Choir is een zangstem te horen of een koortje en in het laatste deel - als de hoofdrolspeler in Iran arriveert - zijn wat oosterse invloeden verwerkt. De prachtige melodietjes ten spijt is dit een plaat voor pure soundtrackliefhebbers die óf de film kennen óf die zich in een fantasiewereld kunnen afsluiten.

ENGLISH:

Edward Artemiev, born in 1937, is the father of Artemiy. Both are primarily known as composers and performers of electro (acoustic) music. So Weit Die Füsse Tragen contains the soundtrack to a desolate journey made by a German soldier fleeing from a Siberian prison camp, seeking the freedom that he finally finds after three years. This CD contains 38 tracks and it can certainly be called a typical soundtrack, that is: not really enjoyable without the accompanying images. Although there are some very nice pieces here. For instance the ones with organ and/or modern instrumentation, but for the majority of the more than seventy minutes you hear an orchestra playing classical music. Despite the fact that I can certainly appreciate the craftsmanship with which this album has been made, I am unable to find much of it pleasant – partly because of the rather old-fashioned orchestration and partly due to the fragmented nature of the whole. A few tracks here feature vocals, like Igloo Love and Children's Choir, or a choir, and there are Eastern influences in the last section as the main character arrives in Iran. Despite the lovely melodies this is a disc for movie soundtrack aficionados who either know the film or can project their own fantasies internally while the music plays.