SCRUFFY DUFFY (1973), heruitgave

Eind jaren zestig was er sprake van een omwenteling in de popmuziek. Door de opmars van het Hammondorgel en met snerpend gitaarspel ontstonden andere, vaak agressievere muziekstijlen. Veel bands experimenteerden met tempowisselingen en met langere, vaak  instrumentale stukken om zo het format van twee tot drie minuten vaarwel te zeggen. Zo ontstonden rond 1967 naast de Merseybeat, blues en pop ook bluesrock, hardrock en symfonische en progressieve rock. Duffy is een van de vele voorbeelden van groepen die voldoende talent in huis hadden, maar die door pech en onvoldoende promotie de doorbraak niet konden forceren. De prachtige heruitgave van Scruffy Duffy, het originele tweede album van deze band uit 1973, is nu aangevuld met vijf bonustracks die in feite ‘slechts’ andere versies van de albumtracks zijn. Echt progressieve invloeden kan ik amper ontdekken, wel een variatie op de muziek die bands als The Rolling Stones en The Small Faces begin jaren zeventig maakten met hier en daar een verwijzing naar de eerste bezetting van Deep Purple. De mondharmonica accentueert de aanwezigheid van bluesinvloeden. De enige wat langere track verraadt de potentie van dit gezelschap om richting progrock te gaan, maar dat heeft niet zo mogen zijn. Scruffy Duffy deed commercieel niet veel en dat betekende het einde van de band. Kwalitatief is het album echter zeer de moeite waard, maar voor deze website is het een randgeval.