SAFE (NL+E)

De Poolse band Crystal Lake is ontstaan in 2003 en na diverse bezettingswisselingen bestaat de huidige band uit Adam Plotnicki (zang), Marcin Gawalek (gitaar), Piotr Wypych (keyboards), Lukasz Biénkowski (bas) en Krysztof Grzelak (drums). Crystal Lake maakt muziek die verwant is aan die van bijvoorbeeld Pendragon, Arena of Shadowland. De zes nummers op Safe zijn goed voor een krappe 47 minuten geven aan dat het op dit debuutalbum niet om simpele popliedjes gaat. Voor een band met een zanger is het op zijn minst verrassend dat het album openet met de instrumental Way Of Dreams, waarin de gitaar de boventoon voert. Het is een complex nummer met diverse wisselingen in toonsoort, stijl en tempo. Het arsenaal aan toetseninstrumenten, waaronder de piano, mag er zijn; soms neigt de muziek zelfs wat naar jazzrock. In We’ll Be Safe zingt Plotnicky met een helder stemgeluid dat soms wat van Bono (U2) weg heeft. De muziek houdt het midden tussen pop en prog, maar het is jammer dat de zanger mijns inziens vaak nodeloos geforceerd gaat zingen waardoor het bijna schreeuwen wordt, terwijl zijn ‘gewone’ zang prima te pruimen is. De gitaarsolo’s zijn allemaal supersnel, maar dat gaat vaak ten koste van de emotie die melodieuze gitaristen als Steve Rothery (Marillion) of Nick Barrett (Pendragon) wél weten te behouden. Rose is een nummer met wat progmetaltrekjes met indrukwekkend gitaarspel van Gawalek en diverse prachtige, progressieve intermezzi. Ook Flame Of Soul neigt naar progmetal, afgewisseld met rustiger passages met piano. Plotnicki’s stem klinkt wat onwennig in de melancholieke stukken, maar in de meer uptempo stukken gaat het goed, vooropgesteld dat hij niet forceert. Crystal Lake, genoemd naar de band, is een mooie combinatie van pop, prog en progmetal, iets waarnaar de band op zoek lijkt. Alle variaties binnen dit nummer en het daaropvolgende nummer I'm Free zijn soms iets te veel van het goede.

Het is duidelijk dat we hier te maken hebben met goede muzikanten met een keur aan aardige ideeën, maar het lijkt alsof de band zijn definitieve koers nog niet heeft bepaald. Crystal Lake maakt net te veel metal voor progliefhebbers en net te veel prog en pop voor de metalfans. In combinatie met de wat zwakke zang kan deze schijf wellicht iets betekenen voor mensen met een voorkeur voor de wat zwaardere, rusteloze prog.

ENGLISH:

The Polish band Crystal Lake was founded in 2003. After several line-up changes, the band now consists of Adam Plotnicky (vocals), Marcin Galawek (guitar), Piotr Wypych (keyboards), Lukas Biénkowki (bass) and Krysztof Grzelak (drums). This is the standard line-up for a prog-rock band and indeed this band is playing a kind of neo-prog in the vein of bands like Pendragon, Arena and Shadowland. Surprisingly the first track is an instrumental one with multiple changes in key, style as well as in tempo and next to piano and a wide range of keyboards, the leading instrument is the guitar. Sometimes the music drifts towards jazz-rock, but the main themes are in the prog genre. Next track is We'll Be Safe, an up tempo mix of prog and pop in which Adam’s clear vocals sometimes come close to Bono's (U2). It's a pity that he has to force his voice into almost screaming, because his clean voice sounds much better in my opiniont. Again the multiple changes in tempo and the accompaniment by synths are characteristic for prog and the solos by Gawalek are impressively fast, but I could imagine that some people would rather like to have heard more melodic solos in the vein of Nick Barrett (Pendragon) or Steve Rothery (Marillion). In Rose there’s a mix between prog-rock and prog-metal, but still plenty of instrumental melodic passages giving guitarist Gawalek once more the opportunity to excel. The Flame Of Soul opens with a piano and next more prog-metal passages and there are more of those subtle gentle pieces. Plotnicki’s voice doesn’t seem to go that well with more melancholic music, but in the more up-tempo parts, he sings clean and very well. In the track named after the band, it’s the same quite original mix between pop, prog and prog-metal. Most of the time, the sweeping sound of the guitar is accompanied by the piano, the more heavy sounding guitars by synthesizers. Lots of changes in atmosphere in this track, maybe even too much. Same can be the comment about the final track I'm Free.

The band members of Crystal Lake have lots of good ideas and craftsmanship on Safe, but it seems Crystal Lake isn’t able to choose between genuine prog and metal, leaving the fans with a difficult choice: too much metal for prog-fans, too many prog and pop-like passages for true metal fans. Together with the vocals I’m not very impressed and unfortunately I also don’t like it very much. Altogether, this is an album worth checking out for people with a preference for fairly heavy and constantly in atmosphere changing prog music.