PROJECT 11: THE LANDING

Het Franse progmetalkwartet Symakaya bestaat al sinds 2008, maar bracht eerder slechts één album uit in 2011. Symakaya presenteert op Project 11: The Landing bombastisch georkestreerde progmetal, waarbij de term ‘drukke muziek’ een eufemisme is. Met ratelende basdrums, diverse gitaarpartijen en veel koortjes lijkt het erop alsof de band bestaat uit zeven of acht personen in plaats van vier. De zang, de zanglijnen en de teksten zijn van Kevin Kazek; de grote man van de composities en de orkestraties is Matthieu Morand. De ritmesectie bestaat uit de gedreven muzikanten drummer Thomas Das Neves en bassist Julien Kuhn. Het timbre en het bereik van de stem van Kazek moet je liggen. Zijn stem is kwalitatief best goed maar spreekt mij persoonlijk niet aan, omdat hij in de hoge noten nogal moet forceren. Over het geheel genomen zingt Kazek gelukkig wel ‘netjes’, dat wil zeggen geen grunts of shouts. De zang wordt vaak wat verbeterd door een hogere tweede stem die waarschijnlijk tijdens optredens vervalt of van een schijfje komt. De tien composities zijn goed voor zo’n 66 minuten muziek. Ruim een uur van Project 11: The Landing is behoorlijk uptempo en dichtgetimmerd met arrangementen. In de langere nummers kunnen de drie instrumentalisten zich absoluut onderscheiden met hun vingervlugheid in de spannende instrumentale passages. De muzikale referenties zijn uiteraard Dream Theater, maar ook een wat meer orkestrale versie van Fates Warning. In The Oath doen sommige passages nadrukkelijk aan Rush denken. Aardig artwork, enthousiaste en kundige muzikanten, maar muzikaal te weinig vernieuwend om in dit genre nog potten te breken. Alles bij elkaar een dikke voldoende, dat dan weer wel.