A POETRY OF RAIN

Sinds onze landgenoot-zanger Arno Menses en gitarist Markus Steffen in 2007 de band Sieges Even vaarwel zeiden, zijn er ‘slechts’ vijf albums verschenen van Subsignal. A Poetry Of Rain is het zesde. La Muerta was in 2018 het laatste studioalbum van de band dat in iO Pages werd gewaardeerd met het predicaat ‘vette krent’. De negen tracks op A Poetry Of Rain zijn – samen met een grotendeels akoestische bonustrack – goed voor ruim 53 minuten muziek. De nummers zijn toegankelijk, uitstekend verzorgd met vooral indrukwekkende vocale arrangementen. Ik weet niet hoeveel zangpartijen Menses heeft ingezongen, maar het zijn er tientallen schat ik, en die vocale arrangementen zullen mogelijk niet iedereen aanspreken. De stijl is een aansprekende mix van pop, AOR en vooral progrock, die hier en daar licht aanschurkt tegen progmetal, zoals in The Art Of Giving In. Onder de muzikanten die buiten de band om wat bijdragen, bevindt zich onder anderen toetsenman Yogi Lang (RPWL), terwijl zowel Lang als gitarist Kalle Wallner (RPWL) zich met de productie bemoeide. Soms zijn zelfs wat country-invloeden te horen door de bijdrage van pedal steelgitarist Dietmar Waechtler. In de groepsbezetting is inmiddels nog een wijziging gekomen. Martijn Horsten, ook een landgenoot, hanteert nu de basgitaar. Zijn vaak subtiele spel zorgt voor een wat jazzy inslag. In een track als The Last Of Its Kind draagt de saxofoon van Marek Arnold sowieso bij aan een wat minder AOR-getint geluid ten opzichte van voorganger La Muerta. Subsignal biedt melodieuze progrock, geen eenvoudige meezingmuziek maar ook weer niet zo heftig en dicht getimmerd als de meeste progmetal. Fans zullen absoluut niet teleurgesteld zijn en de band verdient zeker een luisterbeurt voor progliefhebbers die Subsignal nog niet kennen.