A NEW DAWN

Duitse muzikanten zijn gek op melodieuze rock, pomprock en aanverwante stijlen. Niet voor niets komen Scorpions, Michael Schenker en Uli Jon Roth uit dat land, terwijl de meer melodieuze kant wordt vertegenwoordigd door bands als Novalis, Ramses en Anyone’s Daughter. Blacklands bestaat uit vier muzikanten plus frontvrouw Moja Nardelli die mijns inziens een zwakke en nietszeggende stem heeft die hooguit geschikt is als achtergrond. Muzikaal en instrumentaal gezien steekt het wel wat beter in elkaar al bewandelt de band zeer herkenbare paden. De composities zijn van gitarist-zanger Michael Stockschläger, toetsenist Manfred Reinecke en drummer Thomas Kelleners. Bassist Rudiger Sartingen, die ook één tekst schreef, completeert het vijftal. De muziek doet in Ocean Of Tears wat denken aan Eloy en valt over het algemeen in het genre melodieuze tot soms wat steviger symfo, zoals Arena of ook wel de landgenoten van Blind Ego die maken. De ballad herinnert aan Axel Rudi Pell. De laatste track is een middelmatig akoestisch nummer dat wordt gespeeld en gezongen door Stockschläger. Qua tijdsduur is het album lang genoeg; het past nét op een cd, maar zelfs de epic van vijftien minuten kan niet echt boeien en daar ligt dan ook het zwakke punt: het kabbelt en dreutelt te veel voort.

Met een betere zanger(es) en een meer eigen geluid, valt er beslist meer te halen voor deze oosterburen. Op de website www.blacklands.de kun je wat van dit debuutalbum beluisteren.