MR. BLUE SKY - THE VERY BEST OF ELECTRIC LIGHT ORCHESTRA

Veertig jaar ELO moest gevierd, vond meesterbrein Jeff Lynne, die al in de jaren zestig actief was. Rond 1970 werd de basis gelegd voor het Electric Light Orchestra samen met ex-Move leden Roy Wood (multi-instrumentalist) en Bev Bevan (drums). De verschillen van inzicht tussen Wood, die meer klassiek georiënteerd was, en Lynne die meer richting poprock wilde, werden al snel duidelijk en Wood verliet uiteindelijk de band om Wizard op te richten. Met Lynne aan het roer scoorde de band in de jaren zeventig de ene hit na de andere, waarbij het geluid en de invloed van The Beatles nooit ver weg waren. De liveshows waren - zeker voor die tijd - spectaculair vanwege de violisten en cellisten in de band en het aantal mensen op het podium. Lynne heeft de nummers op dit verzamelalbum zelf uitgekozen en opnieuw opgenomen, waarbij hij zelf alle instrumenten bespeelde. Met zijn ervaring als producer en met de technologie van vandaag klinken de tracks fris en zeer gepolijst. Het bewijst dat Lynne als muzikant, zowel vocaal als instrumentaal, nog steeds zijn mannetje staat. De uitvoeringen zijn zeer natuurgetrouw en het is vaak niet eenvoudig om de verschillen met de originele opnamen te horen, al zijn de blazers en het orkest vervangen door digitale alternatieven. De arrangementen zijn meestal symfonisch en daar ligt dus ook het raakvlak met 'onze' muziek. Een van de bonustracks is waarschijnlijk het eerste nummer dat Lynne voor ELO schreef, namelijk 10538 Overture. Met het op Tom Petty lijkende Do Ya en de geheel nieuwe song Point Of No Return, maakt Lynne de weg vrij naar een comeback, want hij heeft nog het een en ander in petto. Dit is in elk geval een heel aardig begin.