THE MOSAIC OF TRANSFORMATION

Kaitlyn Aurelia Smith komt uit de VS. Zij kreeg op zeker moment de beschikking over een forse hoeveelheid elektronische apparatuur en begon daarmee te experimenteren. Als fan van Terry Riley leerde ze zichzelf om wegwijs te worden in de wirwar van draden, knopjes, geluiden en interacties. Ze verschafte zichzelf toegang tot databanken met geluiden en componeerde op The Mosaic Of Transformation 38 minuten gesynthetiseerde klanken, want echte muziek kan ik deze verzameling niet noemen. Vier van de negen stukken scoren minder dan anderhalve minuut, de overige zijn dus duidelijk langer en sommige ervan hebben melodielijnen die op zich best aardig zijn. In 1970 zou dit album een sensatie zijn geweest, maar vandaag de dag kan het een oude rot als ik echt niet boeien. Het gebruik van de vrouwelijke stemmetjes is op zich grappig, maar Jean-Michel Jarre gebruikte deze technieken al in de vroege jaren tachtig. Een track als Carrying Gravity zou je onder ambient kunnen scharen. In de slottrack zitten een aantal aardige fragmenten, maar als geheel is het voor de meeste symfo- en progfans waarschijnlijk een brug te ver.