METAL

Niemand minder dan gitaargod Nikilo Kotzev produceerde Metal, het tweede album van de Duitse melodieuze metalformatie Messiah’s Kiss. Het album is de opvolger van het debuut Prayer For The Dying (2002). Met een van origine Amerikaanse zanger in de gelederen hoef ik over accenten en uitspraken in elk geval niet te zeuren. De titel en het vervolg op de orkestrale opening doen vermoeden dat we met rauwe heavy metal te maken hebben, maar al snel blijkt dit allerminst het geval. Hoewel door de songmatige aanpak er minder klassieke en bombastische invloeden zijn, zoals bij  de landgenoten van Kamelot, is de muziek overduidelijk geënt op die van Rainbow en Dio. Zo lijkt Metal ‘Till We Die wel wat op Holy Diver, maar ook Edguy, Axel Rudi Pell, Masterplan, Blind Guardian en Kamelot klinken geregeld door in de muziek. Duitsers zijn meesters in het schrijven van pakkende refreinen en dus liggen alle songs prima in het gehoor. Daarentegen is er geen sprake van vernieuwing. Het gros van de nummers is uptempo met ronkend baswerk, dubbele basdrums en ruige, strakke gitaarriffs. De zang van Mike Tirelli is erg goed en bevat gelukkig geen gegil en geschreeuw. Hij zingt veel meer op techniek en met veel gevoel en variatie. Hij maakt juist het verschil tussen doorsnee en beter! Het album klinkt fantastisch en waar de orkestraties doorklinken, zoals in Blackhawk, druipt de bombast à la Kamelot ervan af. Dertien stevige stukken muziek dus, goed voor bijna 55 minuten luistergenot, dat wil zeggen als je van bovengenoemde bands houdt!