KATHARSIS

Katharsis, het twaalfde album van de al in 1973 opgerichte formatie Praying Mantis rond de broers Chris en Tino Troy is een feit. De band heeft nieuw elan gekregen met de komst van de Nederlanders JayCee Cuijpers (zang) en Hans In ’t Zandt (drums). Dit is het derde album waarop onze landgenoten te horen zijn en vooral Cuijpers doet het uitstekend en is bezig zich te nestelen in de elite van de hardrockvocalisten. Zijn stem lijkt het meest op die van Ian Parry, maar zijn grote voorbeeld David Coverdale is ook herkenbaar. De elf composities zijn vaak voorzien van prachtige, doch enigszins symfonisch getinte intro’s. De melodieuze rock neigt echter het meest naar de ouderwetse stijl van de vooral in de jaren tachtig populaire bands als Rainbow en Journey, kortom muziek die vaak als AOR (Adult Oriented Rock) wordt omschreven. De tekst in Long Time Coming is aardig en verwijst naar de beginjaren dat Praying Mantis werd geformeerd. Sacrifice is een ontroerende ballad uitgevoerd met veel gevoel voor finesse. Praying Mantis biedt niet al te gecompliceerde rockmuziek met prima koortjes, uitstekend bas- en gitaarspel en zoals gezegd formidabele zang. De titel refereert aan een ‘ingrijpende emotionele en lichamelijke reiniging’, maar in dit geval lijkt mij zo’n grondige reiniging niet echt nodig en zijn de emoties voor mij louter positief. De band heeft gelukkig het aloude logo ontworpen door Rodney Matthews gehandhaafd. Enkele jaren geleden heb ik de band in deze bezetting semi-akoestisch live gezien en dat optreden stond als een huis. Conclusie: Katharsis is een puik melodieus hardrockalbum. Op naar het 50-jarig jubileum!