IF ONLY STONES COULD SPEAK

If Only Stones Could Speak van The Bollenberg Experience is per flyer al meermaals aangekondigd. Aan het album werkt het neusje van de symfo- en progzalm mee; de muziek op deze cd werd geschreven door Björn Johansson en de van iO Pages bekende medewerker John Bollenberg. De laatste neemt ook het merendeel van de zangpartijen voor zijn rekening. Gedragen door grote namen als Rick Wakeman, Jordan Rudess (Dream Theater), Roine Stolt (The Flower Kings) en Pär Lindh neemt Bollenberg je mee op een reis door het middeleeuwse Brugge. Het album met een totale speelduur van 57 miniuten bevat negen tracks die variëren van ruim drie tot ruim negen minuten. Het fraaie cd-boekje bevat naast de gebruikelijke credits en het hoe en waarom van deze cd, mooie door Bollenberg zelf geschoten foto's van de bezienswaardigheden in zijn woonplaats Brugge, inclusief tekst en uitleg. Door de combinatie van vooral fretloze bas, diverse toetseninstrumenten en akoestische gitaar, zoals op een van de betere nummers Minna met lieflijke zang van Heather Findlay, ademt de plaat een sfeer die sterk gericht is op folk met een knipoog naar Blackmore's Night. Naar mijn smaak past de ietwat kille en onvaste stem van Bollenberg niet naadloos in elke passage. Wel is er geregeld een spanningsveld tussen de middeleeuwse folk en een wat rauwer geluid met de intentie om symfobombast te integreren. De productie is redelijk goed, maar had mijns inziens een stuk voller en vetter gekund, want vooral de orkestrale geluiden klinken me te iel in de oren. Ook de zang klinkt soms te schel, zoals in Holy Blood. De flitsende solo's van Wakeman en Rudess en het mooie gitaarwerk van Stolt en Bryan Josh (Mostly Autumn) bieden helaas niet altijd voldoende compensatie voor de op zich aardige, maar hier en daar wat vlakke, fragmentarische composities. Toch is het fantastisch dat Bollenberg - een niet door de wol geverfde musicus - een dergelijk album heeft opgenomen en daarmee een droom heeft verwezenlijkt. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Naar mijn idee had Bollenberg kunnen overwegen om alleen de rustige passages zelf te zingen en de productie aan bijvoorbeeld Arjen Lucassen uit te besteden. If Only Stones Could Speak is een gedurfd en een te waarderen cd, maar geen wereldschokkend project van John Bollenberg. Desondanks is het een verdienstelijk debuut dat echter niet voor de volle honderd procent in het symfo- of proggenre valt. Het heeft daarmee echter meer dan genoeg raakvlakken om de liefhebbers van dat genre te kunnen bekoren.