FORESTE INTERSTELLARI

Bijna vijftig jaar na het enige soloalbum Dedicato A Giovanna G. van Roberto Carlotto – bijnaam Hunka Munka – uit 1972, komt de man met Foreste Interstellari, zijn tweede plaat die in de categorie ouderwetse prog valt. Orgel en piano worden afwisselend gebuikt maar daarnaast ook diverse geluiden uit synthesizers. Het drumwerk is niet altijd even fantasierijk, maar de instrumentale passages zijn best de moeite waard. De zang, uiteraard in het Italiaans, is zoals vaak niet het sterkste punt. De hese, zachte stem van Carlotto is weliswaar heel karakteristiek maar mooi kan ik zijn stem niet vinden. Foreste Interstellari bevat ruim vijftig minuten muziek verdeeld over negen stukken, waarvan er drie een behoorlijk indrukwekkende lengte hebben. Het titelstuk is het langste stuk dat mijns inziens een nogal overbodig drumsolootje bevat. Het klinkt allemaal heel erg als de jarenzeventigprog van verschillende Italiaanse bands uit die periode. De melodietjes zijn niet bovenmatig  ingewikkeld, maar de tempowisselingen laten de luisteraar soms denken dat Carlotto een heel rijke fantasie heeft of dat de producer een aantal stukjes aan elkaar heeft geplakt. Het orgeltje en de melodie in Amanti Come Noi doet erg aan Rain & Tears van Aphrodites Child denken. Foreste Interstellari is een aardig eerbetoon aan de rock progressivo Italiano uit vervlogen tijden, maar persoonlijk hoor ik liever de originele artiesten uit die periode.