FADING BEAUTY (1974), heruitgave

In mijn speurtocht naar juweeltjes uit de jaren zeventig stuit ik soms op aangename verrassingen. Dit album van het uit Bochum, Duitsland afkomstige gezelschap Faithful Breath is er daar beslist één van. De band kende vele bezettingen en veranderde qua stijl van psychedelische rock, via prog naar hardrock. Fading Beauty uit 1974 is met twee lange tracks het ultieme progalbum van de groep. Faithful Breath bestond uit de klassiek geschoolde toetsenist Manfred von Buttlar, Heinz Mikus (gitaar), Horst Stabenow (bas) en Jürgen Weritz (drums). Qua stijl moet je denken aan de vroege Genesis en aan bands als Eloy, Ramses en Novalis uit dezelfde periode. Kwalitatief doet men niet onder voor deze bands. Het eerste stuk Autumn Fantasia is zo goed als instrumentaal en klokt ruim 22 minuten. Beurtelings worden de melodielijnen door gitaar en toetsen vertolkt, waarbij orgel en Mellotron een belangrijk aandeel hebben. In het vervolg zitten stukjes die aan Fruupp en de eerste bezetting van Renaissance doen denken. Ook de Moog is hier al te horen. Tharsis, het tweede stuk, bestaat in feite uit verschillende delen die ook qua stijl verschillen en waarbij een prominente rol voor de zang is weggelegd. Prachtig uitgesponnen, instrumentale passages worden afgewisseld met vocale stukken, door welke de poprockstijl enigszins heen schemert. De groep zou hierna nog één fraai album maken, namelijk Back On My Hill (1977), voordat de stijl een voor onze lezers ongewenste wijziging zou ondergaan.