ETERNAL MESSENGER: AN ANTHOLOGY 1970-1973

Arthur Brown was zo veel meer dan de hit Fire uit 1968. Dat mag duidelijk zijn na het beluisteren van Eternal Messenger: An Anthology 1970-1973 met maar liefst vijf cd’s in dit fraaie boxje. Een poster en een boekje vergezellen de drie studioalbums die alle zijn voorzien van bonustracks. Daarnaast is er een vierde cd waarop een originele jamsessie van wat mogelijk de eerste bezetting van de band had kunnen worden. De vijfde cd bestaat uit liveopnamen voor de BBC. Het studiowerk staat bol van vocale uitspattingen van Brown die schreeuwt en gilt, maar meestentijds gewoon erg goed en mooi zingt. Je hoort aan de muziek hoe theatraal de shows moeten zijn geweest en hoe Brown pionierde en experimenteerde met zijn stem en met technische snufjes. Je hoort Atomic Rooster, The Nice, Rare Bird en Fields. Kortom: de enige echte progressieve rock uit de periode waarin dit genre vooral werd gecreëerd, namelijk begin jaren zeventig. De jams geven een goed inzicht hoe in die tijd muziek werd ‘geschreven’ door vaak in de studio te jammen. Ook wordt duidelijk hoe belangrijk het Hammondorgel in die tijd was. De liveopnamen uit 1971 en 1972 zijn van een heel acceptabele kwaliteit en laten Brown horen als een Ian Gillan (Deep Purple). Het nummer Sunrise zou best eens een inspiratiebron geweest kunnen zijn voor de gelijknamige track van Uriah Heep. Ook een track als Spirit Of Joy moet bijna zeker model hebben gestaan voor Uriah Heep. De verschillende uitvoeringen van het nummer No Time bewijzen ook dat artiesten niet per definitie bezig waren om de studioversie zo dicht mogelijk te benaderen, een eigenschap die vandaag de dag toch wel node gemist wordt in mijn beleving. Alle muziek die Arthur Brown en zijn Kingdom Come tussen 1970 en 1973 hebben opgenomen zijn op Eternal Messenger: An Anthology 1970-1973 zorgvuldig verzameld. Smullen voor de liefhebbers!