Vanden Plas, Duitslands meest bekende en gerenommeerde progmetalband, bracht in april 2024 The Empyrean Equation Of The Long Lost Things, het twaalfde studioalbum uit en de band nadert daarmee het veertigjarig bestaan. Günther Werno was ruim dertig jaar de toetsenman bij Vanden Plas, maar hij heeft de band verlaten om zich onder meer te richten op theaterwerk. In de toekomst zal hij echter wel met de band blijven samenwerken. Gitarist Stephan Lill neemt nog altijd composities voor zijn rekening en Andy Küntz de teksten en de zanglijnen. Verder heeft de band zich versterkt met Alessandro Del Vecchio, toetsenist nummer een bij Frontiers Records. Vanden Plas leek eerder stijltechnisch al aardig op Dream Theater, maar met dit nieuwe album – met die vreselijke lange titel – komt het geluid verrassend dicht bij dat van Dream Theater uit de jaren tachtig. Net als Derek Sherinian heeft Del Vecchio een voorliefde voor het orgel, maar hij speelt ook piano en andere toetseninstrumenten. Bovendien zorgt hij voor de orkestrale achtergrond en al doet hij als componist nog niet mee, zijn invloed is wel degelijk hoorbaar, hoewel dat in mijn beleving nog niet echt schokkend is. In slechts zes tracks, die tezamen goed zijn voor zo’n 55 minuten muziek, bewijst de band haar onmiskenbare klasse. Zeker de epische slottrack van ruim een kwartier laat horen waarom men tot de absolute top in het genre behoort. Aan de muzikale stijl is weinig veranderd en dat is misschien maar goed ook, want dit album staat wederom als een huis. Op de bühne zal Vanden Plas met een weergaloze toetsenman die ook nog kan zingen, meer dan uitstekend voor de dag komen. De karakteristieken voor dit uitstekende album zijn melodieus, orkestraal, stevig en herkenbaar. De cd zal zeker zijn weg weten te vinden naar de vele fans en mogelijk dat ook anderen de muziek van deze grootmacht in het progmetalgenre ontdekken. Vanden Plas is het meer dan waard!