DREAM CHILD

Lars Eric Mattsson is geen onbekende meer in progland. Behalve een begenadigd componist en gitarist, vervult hij een belangrijke rol bij het Lion Music label. Op Dream Child introduceert Mattsson een nieuwe zangeres van wie hij zelf hoog opgeeft, namelijk de Hongaarse Adrienn Antal. De twaalf composities worden grotendeels door haar gezongen, soms met wat steun van zanger Björn Lodin (Baltimoore) met zijn wat hese, rauwe stem. Mattsson zelf speelt in deze symfonische metal de sterren van de hemel op zijn gitaar, maar hij hanteert ook de bas en speelt niet onverdienstelijk toetsen. Naast drummer Eddie Sledgehammer wordt hij slechts begeleid door een orkestje met strijkers en blazers. De pakkende, melodieuze composities en het snijdend knappe gitaarwerk zijn de sterke punten van Dream Child. De bombast wordt geregeld afgewisseld met mooie, symfonische passages of fijngevoelige, bijna akoestische stukken. De productie en de opnametechniek was eveneens in handen van Mattsson en die zijn dik voor elkaar. Antal zingt best aardig en haar wat zoetgevooisde stem zal ongetwijfeld veel mensen aanspreken die van bijvoorbeeld Evanescence houden of van het huidige Nightwish met zangeres Anette Olzon, maar voor mij persoonlijk mist zij, naast de nodige ervaring, overtuiging en vooral energie. Daarnaast heeft ze voor mijn gevoel een stem met te weinig karakteristieke kenmerken. Als achtergrondzangeres bij Royal Hunt zou ze, ook als verschijning, succesvol kunnen zijn, maar als frontvrouw bij een kei als Mattsson komt ze mijns inziens net iets te kort. Mattsson deed er ruim een jaar over om dit ruim een uur durende album op te nemen en alles tot in de puntjes uit te werken. Het resultaat is een degelijk, aansprekend en gevarieerd album met soms een vleugje gothicmetal, maar verder uitgelezen symfonische rock met een progmetal signatuur. In dit genre krijgt Dream Child een zeer ruime voldoende. Naar mijn smaak is dit een van de beste albums die Mattsson tot nu toe heeft opgenomen. Een echte aanrader dus!