CYBERSPACE (NL+E)

Cyberspace is het vierde soloalbum van Eloy Fritsch, de Braziliaanse toetsenist van de progband Apocalypse. Met een keur aan synthesizers van de merken Korg, Casio, Roland en nog vele andere, schotelt de toetsentovenaar je twaalf composities voor in de stijl van bijvoorbeeld het Nederlandse Peru en Optical Image, zoals in de titeltrack en Kayanis in Lost Paradise, maar gelet op het soms bombastische orkestrale geweld laten invloeden van mensen als Jean MIchel Jarre, Geoff Downes (Asia, Yes) op zijn album The Light Program (1987) en de Japanner Tomita zich ook gelden. In de elektronische muziek (EM) van Fritsch is duidelijk te horen dat hij een klassieke piano-opleiding heeft genoten. Desalniettemin is zijn muziek toegankelijk, voorzien van smaakvolle arrangementen en ze heeft een duidelijke opbouw en melodische structuur. De elektronische drums klinken soms wat iel, maar verder staat dit album als een huis. De prima productie en het gigantische arsenaal aan synthgeluiden, maken er een klassiek getint elektronisch feest van. Met Cyberspace behoort Eloy Fritsch zonder twijfel tot mijn favoriete EM-musici.

ENGLISH:

Cyberspace is the fourth solo album by the Brazilian keyboard player Eloy Frisch, who also plays in the progressive rock band Apocalypse. Using a vast array of Korg, Casio, Roland and various other synthesizers, this keyboard wizard presents us with twelve pieces of electronic music (EM) reminiscent of Dutch artists like Peru and Optical Image in the titletrack or Kayanis in Lost Paradise, but judging by the occasionally pretty bombastic outbursts some influences of Jean Michel Jarre, Geoff Downes on his album The Light Program (1987) and Tomita are present as well. His music also clearly testifies to his classical training as a pianist. All tracks are instantly accessible, featuring some tasteful arrangements with clearly laid-out structures and melodies. The electronic drum sound is a bit thin in places, but apart from that the album is a solid piece of work indeed. Its excellent production and the gigantic assortment of synth sounds make for a classically influenced electronic masterpiece. With this album, Fritsch has definitely become one of my favourites EM-musicians.