ASYLUM (2002), heruitgave

Asylum, de tweede cd van de Franse (?) progrockband Longshot, is onderdeel van een trilogie. Het album kwam uit op het nieuwe Frans platenlabel Wake The Dead en bevat lange nummers met een totale speelduur van ruim 75 minuten. De cd is verpakt in prachtig artwork. De teksten zijn gebaseerd op een verhaal van hoesontwerper Thierry Guilleminot. Het speelt zich af in de buurt van het sterrenstelsel Alfa Centauri. Dat moet dus wel een prachtige cd zijn; dat was althans mijn verwachting. Inderdaad bevatten verschillende nummers schitterende, instrumentale hoogtepunten, zoals het begin en einde van de titeltrack en het eerste deel van The Ballad Of Peter Blackfrog. Longshot heeft de muziek van vooral IQ, Genesis, Marillion en in mindere mate Yes als voorbeeld genomen, zo laat de bijgevoegde informatie weten. De muziek mist echter vooral vocaal overtuiging. De wat vlakke, hese en bovenal beperkte stem van toetsenist Michael Reese doet veel afbreuk aan aan de op zich goede en zelfs fraaie melodielijnen. Zijn stemgeluid lijkt een kruising tussen de stemmen van Steve Hackett en Peter Gabriel, maar dan wel minder. Bovendien vind ik het wat blikkerige geluid van de snaredrum van Ben Larson en het simpele, stuwende basspel van Freddy Lynn nogal irritant. In veel passages heerst het zware gitaargeluid van Phil Wake over de subtiele toetsenpartijen, dus productioneel zou ik het zelf ook anders hebben gewild. Waar het Hackett-geluid van Wake overheerst, zijn de instrumentale passages een stuk interessanter.

The Cosmic Bacteria's Experiment, het debuutalbum uit 1997, zal in 2003 opnieuw worden uitgebracht, terwijl de completering van de trilogie in 2004 wordt verwacht. Mogelijk is driemaal scheepsrecht, want voorlopig kan Longshot bij mij nog geen potten breken!