ANGELS OF THE NIGHT

Dat het female fronted metalgenre nog niet voldoende is uitgemolken, bewijst de Britse formatie Serpentyne, geesteskind van zangeres-componist en producer Maggiebeth Sand. De eerste twee albums van deze band waren grotendeels gebaseerd op mythen en middeleeuwse muziek. Op Angels Of The Night offreert het gezelschap Keltische invloeden verweven met metal en dat is volgens mij een nouveauté. De orkestraties zijn beperkt en wat alledaags en de volgens de informatie ‘klassiek geschoolde stem’ van Maggiebeth vind ik tamelijk onvast en weinig overtuigend. Ze blijft naar mijn smaak alleen overeind dankzij de koortjes en het gebruik van een tweede stem. De opera-achtige uithalen zijn evenmin overtuigend te noemen. De elf composities zijn op zich best aardig en sommige refreintjes blijven dan ook hangen. De klassieke of soms folkloristisch getinte intermezzi vormen een prettige afwisseling met de ‘headbangpassages’, terwijl de doedelzak zorgt voor de folkloristische inslag. De zang van bassist Nigel Middleton, die op twee nummers te horen is, is eigenlijk veel beter maar dan zou de band zich nauwelijks meer onderscheiden. Mevrouw Sand is zonder meer een zeer aparte verschijning. Op de bühne is ze zeker een blikvanger met de nodige capaciteiten, maar als zangeres schiet ze toch tekort en dan blijft er van dit album niet veel meer over dan een middelmatige beoordeling.