WINTERS

De moeilijke periodes in iemands leven voelen soms aan als een taaie, lange winter. Dat zijn de woorden van de Italiaan Mac die met het album Winters uit de serie Just Music een overzicht geeft van tracks die in donkere dagen zijn gecomponeerd, maar tot 2006 nooit werden bewerkt of opgenomen. De elf tracks zijn geschreven tussen 1988 en 2006 en mede daardoor is er best een fors stijlverschil waarneembaar. Zo zijn nummers als The First Snowfall, Not This, The Second Snowfall, The Third Snowfall, The Fourth Snowfall en During Daylight weliswaar wat melancholiek, maar door de duidelijke melodielijnen en ritmes neigen ze naar het beginwerk van Jean MIchel Jarre met daar doorheen een vleugje synthipop. Lichtvoetige, maar mooie melodieuze elektronische muziek (EM) dus. Waiting For Winter To End is wat langzamer. De orkestrale achtergrondtoetsen worden gecombineerd met wat frivole aanvullende begeleiding, terwijl een dwarsfluitsample een ijle melodie vertolkt. The Invisible Pain en Winters klinken als een kruising tussen Tangerine Dream en Depeche Mode van de late jaren tachtig, waarbij de titeltrack een heel mooi pakkend 'refrein' bevat. The Fifth Snowfall neigt naar een instrumentale Visage of Ultravox en het laatste nummer All Feels Alien uit 2006, is eigenlijk een vreemde eend in de bijt. Dit nummer gaat meer richting Klaus Schulze met ijle achtergrondsynths op een dreinende toonhoogte en daaroverheen sequencers. Na het intro volgen er uiteindelijk wat zweverige melodielijnen. Een goed uur genieten van aansprekende EM kenmerkt de muziek van Mac en en Winters is daarop geen uitzondering.