WHOOSH!

Kan een band zichzelf nog vernieuwen na ruim vijftig jaar de aarde rond getoerd te hebben en twintig studioalbums en een veelvoud aan livealbums te hebben afgeleverd? Het antwoord luidt verrassend genoeg: ja! De huidige bezetting komt samen met producer Bob Ezrin op Whoosh! met leuke nieuwigheidjes op de proppen, zoals meer en uitgebreidere koortjes, duidelijk meer orkestraties. Naast het karakteristieke geluid is er nadrukkelijk ruimte voor zowel klassieke als folkinvloeden. Niet nieuw, maar altijd aardig zijn de veelal puntige teksten van Ian Gillan die nog steeds aardig bij stem blijkt te zijn. In de dertien composities zit één oude bekende: And The Address, een track van het debuutalbum uit 1968 dat men in een bijzonder nieuw jasje heeft gestoken. Het nummer werd toen gespeeld door een bezetting waarvan nu alleen drummer Ian Paice nog over is. We komen veel mooie duels tegen tussen de gitaar van Steve Morse en het orgel en soms de piano van Don Airey. Verder is er een prachtig symfonisch intro te horen in Step By Step waarin Gillan zichzelf dubbelt met een octaaf verschil. What The What is een onvervalst rock-‘n-rollnummertje en in The Long Way Round zit een puike synthsolo. Man Alive bevat elementen uit de filmmuziek, ook nieuw voor de band. Ook Roger Glover laat zich in een aantal nummers van een andere kant zien. Hij maakt daarin niet simpelweg deel uit van de ritmesectie, maar speelt prima bas bij her en der prachtige passages. In de laatste track zijn de invloeden van de hedendaagse muziek terug te horen, dus een poging van de oude mannen om met de tijd mee te gaan. De Purple-fans zullen niet teleurgesteld zijn en Whoosh! misstaat zeker niet in het rijke oeuvre van deze hardrocklegende.