WE.M.3

Onze landgenoot Roeland Dol maakte dit album onder een naam die overduidelijk is afgeleid van zijn achternaam, maar geïnspireerd is op de winkelketen Dollorama in de VS. Op de achterzijde van WE.M.3 staat onder meer vermeld '3 x 3 + 3 for a rock trio with triple vocals' en dat is een zeer goede omschrijving. Hoewel deze muziek niet onder de noemer progrock valt, maak ik voor landgenoten wel eens een uitzondering. De twaalf eigen composities zijn gevarieerd genoeg: funk in Here With Me en Pick Me, rock-'n-roll in Playground Rockers en zelfs country-bluegrass in To Your Cheeks And To Your Noses met een Roger McQuinnachtige gitaargeluid. Van huis uit is Roeland Dol een bassist, wat overigens goed te horen is, want hij bast geregeld met de techniek van Geddy Lee (Rush). Hij bewijst echter ook met drums en gitaar meer dan redelijk uit de voeten te kunnen, terwijl hij ook de zang, het artwork en het toetsenwerk voor zijn rekening neemt: een heus soloproject dus. Je hoort Invloeden van onder anderen Lou Reed, The Byrds in Supernova, Rush, Prince - de bewust wat overdreven kopstem in Pick Me - een rustige Harem Scarem in My Hands en wellicht ook nog R.E.M. in Wherever It Lies. De teksten zijn niet gespeend van enige humor en hebben onder meer deodorant en golf als onderwerp. Op Me And My Monsters klinkt de muziek wat oubollig, maar Dol geeft er toch weer een moderne, frisse draai aan. Voor hedendaagse begrippen en als gevolg van de vele lange cd's in het progrockgenre, is een album van 36 minuten aan de korte kant, maar alles bijeen is WE.M.3 een alleraardigst album van een buitengewoon goede bassist en van iemand met voldoende ideeën en lef!