WATERSIDE

Maar liefst veertien albums heeft Gary Hughes met zijn groep Ten gemaakt en daarnaast ook nog een rockopera. Op Waterside gaat hij verder op de door hem ingeslagen weg. De muziek op dit album neigt echter nadrukkelijk naar de zeer gepolijste en melodieuze kant. De vijftig minuten zijn verdeeld over tien nummers, waarvan alleen het nummer Lay Down opvalt door zijn lengte van bijna acht minuten. De productie, de arrangementen en de instrumentatie zijn allemaal dik in orde, waarbij vooral het basspel van David Rosingana in positieve opvalt. De stem van Hughes blijft moeiteloos overeind omdat de man zich nooit forceert en in zijn gewone, prettige bereik blijft zingen. Een wezenlijk verschil met wat hij bij Ten doet, hoor je eigenlijk niet. Waarom hij zijn zevende soloalbum Waterside nu als opvolger van Veritas (2007) presenteert is mij dus niet geheel duidelijk, want bij de muzikanten zitten ook twee leden van Ten. Geen echte verrassingen dus, wel is Waterside een zeer degelijk en consistent album van een melodieuze rockartiest die al een jaar of dertig meedraait.