THE VERDICT

Queensrÿche is met het album The Verdict begonnen aan een nieuw hoofdstuk en in een nieuwe bezetting zonder de gewezen frontman Geoff Tate. Met toevoeging van zanger La Torre en gitarist Parker Lundgren is de band weer volledig op sterkte. Het vijftiende studioalbum betekent voor La Torre het derde waarop hij dit keer niet alleen zingt, maar ook de drumstokken hanteert. Terwijl Casey Grillo (ex-Kamelot) tijdens een deel van de laatste tournee drumde, werd duidelijk dat oerlid en drummer Scott Rockenfield met zijn jonge zoontje de voorkeur geeft aan zijn gezinsleven boven zijn verplichtingen met Queensrÿche. The Verdict is een album in de oude stijl, meer richting hardrock en dus, helaas, minder progressief. Van de beschikbare tracks werden er uiteindelijk tien opgenomen, goed voor drie kwartier metal. La Torre spaart zijn stem niet en zingt zowaar nog heftiger en hoger dan Tate in zijn beste jaren. Ik mis het karakteristieke drumgeluid van Rockenfield wel, hoewel La Torre, die zo’n dertig jaar drumervaring heeft, de partijen uitstekend heeft ingevuld. Terwijl de oorlog in Syrië het onderwerp is van de openingstrack grijpt de muziek nadrukkelijk terug op de muziek die de band in de jaren tachtig maakte. Pakkende, maar over het algemeen rauwe songs die dus eerder retro dan vernieuwend zijn en waarbij het voor mij duidelijk wordt, dat de compositorische kwaliteiten van gitarist Chris DeGarmo ontbreken. Het laatste stukje van Launder The Conscience is best aardig en symfonisch en de gedragen slottrack is voor mij het hoogtepunt van dit overwegend stevige, maar degelijke album.