THRUST AVIS

De Duitser Eric Seifert is een nieuwe naam in de elektronische muziek (EM). Hij wist onlangs Lothar Lubitz en Lambert Ringlage - oftewel SynGate - te interesseren voor zijn melodieuze EM, waarbij vergelijkingen opdoemen met namen als Ron Boots, John Serrie, Patrick O’Hearn en een klein beetje Vangelis. Thrust Avis bevat acht goed uitgewerkte composities met subtiele sequences, rustige ritmes, veel verschillende klankkleuren en vooral melodieën die gemakkelijk in het gehoor liggen. Met een kosmische opening en rustige sequences, die in toonhoogte variëren met een wat zeurend cello-achtig geluid, kabbelt het titelnummer voort en geleidelijk voegt Seifert een ‘orgel’ toe. Vervolgens nog een paar ‘lagen’ zodat de veertien minuten toch aardig zijn opgebouwd. Eenzelfde kosmisch begin heeft Blue Biotop en ook dit nummer wordt geleidelijk uitgebouwd tot een wat meer rustige Vangelis. Ook een rustig en wat donker stuk is Nightzone. Na het eveneens sfeervolle Earthview zijn voor het eerst vocoders te horen en op een basis van baspedalen en diverse sequences wordt ritme toegevoegd en ontstaat het niet nadrukkelijk dansbare nummer Jet Pilot. Het dromerige Butterflies Dance doet misschien qua klankleur en sfeer nog het meest aan O’Hearn denken. Spacetrack moet het vooral hebben van zijn vrolijke sequences, want verder kabbelt het geheel een beetje voorspelbaar voort. In Soft And Mellow komt de vocoder terug met voor mijn gevoel wat overbodige mededelingen; vanwege de nodige effecten en de ritmische karakteristiek neigt het naar trance. Al met al is Thrust Avis een verdienstelijk, warm en gemakkelijk in het gehoor liggend album, maar het is zeker geen spektakel of de winnaar van de prijs voor de ‘beste nieuwkomer’. Daarvoor is de muziek net iets teveel doorsnee. De productie is prima, het artwork verzorgd maar sober en verder is er geen achtergrondinformatie over Seifert of de door hem gebruikte apparatuur.