STOPPOS A GALAXASBAN

Zsolt Szíjártó (ex-Omen) is a Joe Satriani-kloon. Daarbij zou ik het kunnen laten voor de recensie van Stoppos A Galaxasban (Hitchhiker In The Galaxy), een album van deze Hongaarse gitarist. Maar zou dat deze begenadigde gitarist eer aan doen? Zeker niet, want al lijkt voor menig progliefhebber de muziek van gitaarvirtuozen allemaal op elkaar, toch valt er wel iets meer te vertellen over de tien composities op dit relatief korte plaatje. Het album klokt slechts 37 minuten. Szíjártó speelt namelijk niet alleen fabuleus snel, ook zijn gitaargeluid varieert en naast supersnelle loopjes speelt hij geregeld melodieus en gedoseerd. Het titelstuk bijvoorbeeld is een subtiel ingezette ballad met mooi gevoelig spel. De track wordt prachtig opgebouwd en allengs stuwen drums en bas op naar een pittiger tempo en gaat Szíjártó, na weer een tempowisseling, naar het einde toe weer terug naar de subtiele modus. Het daaropvolgende 4G6-as is daarentegen een puik klassiek hardrocknummer, waarin ik echter wel een goede zanger mis. In Földfogyatkozás zit een heerlijke synthsolo. De nummers zijn te kort om te gaan vervelen en de diverse gastmuzikanten op bas, gitaar en toetsen zorgen mede voor de diversiteit. De composities zijn naast wat sfeer- en tempowisselingen vrij rechttoe-rechtaan met verhoudingsgewijs simpele akkoordenschema’s en dat is eigenlijk het belangrijkste minpunt. Aangezien wij proggers over het algemeen van langere nummers houden, uitdagende stijlveranderingen, gedurfde maatsoorten en zware orkestraties is een kort en degelijk, maar niet verbluffend onderscheidend album als Stoppos A Galaxasban alleen voor de liefhebbers van gitaar-georiënteerde muziek een aanrader.