SPEED, TRAFFIC AND GUITAR ACCIDENTS

Op Workshop, het vorige album van Joop Wolters, maakte hij gebruik van een drumcomputer. Dat heeft hij op de opvolger Speed, Traffic And Guitar-Accidents ondervangen, want op deze cd worden de drumstokken gehanteerd door Patrick Eijdems, Nathan van der Wouw en Daniel Flores. Behalve Wolters zelf spelen Mike Roelofs, Alex Argento en Vivien Lalu, zijn maatje uit Shadrane, op toetsen. Ook dit album staat weer bol van de meest verfijnde staaltjes van techniek, vooral op gitaargebied. Joop Wolters schaart zich mijns inziens moeiteloos bij de groten, maar die groten, zoals Allan Holdsworth, Yngwie Malmsteen, Joe Satriani of John Petrucci, houden zich meestal bij een zeer beperkt aantal muziekstijlen of zelfs bij één. Misschien is Wolters wel enigszins te vergelijken met de briljante Steve Vai, die immers ook van vele markten thuis is en niet altijd door iedereen kan worden gevolgd. Zoals de titel van het album al enigszins aangeeft, scheurt en stuurt Wolters met zijn composities op onnavolgbare wijze zijn elektrische en akoestische gitaren door een chaos van metal, funk, blues, (jazz)rock, Latin en klassiek. Daarnaast is er sprake van verscheidene mixen van stijlen. Momenten van rust zijn spaarzaam, maar wel erg mooi, zoals Lovers Lane en Canned Heart, Voor gitaarfreaks zijn deze zeventien tracks - goed voor een dik uur hi-techplezier- continu smullen. Het vrijwel honderd procent instrumentale album is voor mij door zijn enorme verscheidenheid aan stijlen net een brug te ver, maar ik zou willen dat ik zo kon spelen!