OF THE SON AND THE FATHER

Wat doe je als je fan bent van Dio, Rainbow en Black Sabbath en je weet dat Ronnie James Dio zijn pensioengerechtigde leeftijd nadert, Rainbow niet meer bestaat en Black Sabbath wacht op de comeback van Ozzy Osbourne, als hij al ooit terugkomt! Goed geraden: je maakt gewoon puike muziek in hetzelfde genre! Niets meer, maar ook zeker niets minder is datgene wat de bandleden van de Zweedse band Astral Doors willen. Onder aanvoering van multi-instrumentalist Joachim Nordlund en Johan Lindstedt (drums) nam het vijftal Of The Son And The Father, een album met elf compacte, melodieuze metalsongs met een overduidelijke knipoog naar genoemde acts. Echter de band heeft een moderner geluid en een geweldige zanger, te weten Patrik Johansson. De man heeft een dijk van een stem, die nadrukkelijk aanleunt tegen die van Dio, maar met net een iets ander accent en een groter bereik. Hij steekt (bijna) Jorn Lande naar de kroon. Hij was ook al te beluisteren op Richard Andersson’s Space Odyssey en zingt eveneens op Far From The Madding Crowd, de laatste cd van Wuthering Heights.  Door de aanwezigheid van toetsen zijn er meer orkestraties te horen, maar desondanks blijft het album duidelijk gitaar-georiënteerd. De productie werd begeleid door Peter Tägtfren (onder meer Dimmu Borgir) en laat weinig ruimte voor terechte kritiek. De composities mogen dan geïnspireerd zijn op Black Sabbath en Rainbow halen, ze mogen er stuk voor stuk zijn en hebben voldoende originaliteit om te boeien. Of The Son And The Father is een verantwoorde, blinde aanschaf voor liefhebbers van Dio, Black Sabbath, Rainbow en Jorn Lande, maar bevat waarschijnlijk te veel metal voor symfomanen en progrockers, hoewel...