SOMBRAS DEL PASADO

Sombras Del Pasado, het derde album van het Spaanse sextet Ankhara, bevat intelligente, melodieuze metal. Het album, met een tijdsduur van bijna 66 minuten, is onderverdeeld in twaalf composities, waarin metal overheerst bij de ook aanwezige progressieve en AOR-invloeden. Ook in de gitaar- en toetsensolo’s komt dat tot uiting. Het is vrijwel uitsluitend supersnel en dus soms ietwat vermoeiend, maar wel knap. Het ritmetandem Jaime Olivares (drums) en Fernando Mainer (bas) speelt degelijk en weet snelheid te combineren met subtiliteit en af te wisselen met variatie in de klankkleur. Toetsenist Victor Alfonso vormt een goed tegenwicht voor de vingervlugge gitaristen Cecilio Sanchez en Antonio Pino en hij weet door zijn orkestraties deze Spaanse furie te temmen met een symfonische inslag. De Spaanstalige zang van Pacho Brea ligt mij niet echt, hoewel de man zeker niet slecht zingt. De vocale harmonieën zijn prima, de stem is wat schel maar forceert nergens en gaat niet of nauwelijks - zoals bij veel metalbands het geval is - onnodig en misplaatst de hoogte in. Met Sombras Del Pasado levert Ankhara een album af van ruim bovengemiddelde kwaliteit dat zeker in Zuid-Europa en Zuid-Amerika gretig aftrek zal vinden. De veelzijdigheid van de groep komt onder meer tot uiting in de rustige tracks als Principio y Fin en het epische, ruim tien minuten durende titelstuk. Mooi, zoals de slepende gitaren soms het decor zijn voor heerlijke basloopjes en melodietjes. Het slotstuk Mantente Firme is een aardige cover van het nummer Hold The Line van Toto. Een goed album in het genre van de melodieuze zware jongens!