SHINE

Na haar trieste aftocht bij Nightwish was het de vraag wat de moeder van intussen drie kinderen zou gaan doen. Het antwoord heeft een aantal uren in mijn cd-speler doorgebracht. Samen met vooral toetsenist Stefan Örn en gitarist-bassist Johan Glössner schreef Anette Olzon tien nummers die samen zo’n 38 minuten klokken, niet erg indrukwekkend dus. De bulk van het gebodene bestaat uit lieve popliedjes met subtiele orkestraties en een enkele wat aangezette gitaar. Ik ben nooit weg geweest van Anettes stem en ook voor Shine, waarvoor de nummers op haar toonhoogte en vocale mogelijkheden zijn geschreven, kan ik niet warm lopen. Onze eigen Charlotte Wessels zingt mijns inziens beter en daarbij komt Olzons stem enigszins in de buurt. De composities zijn aardig, echter zonder uitschieters en verrassingen, terwijl de vibratie in haar stem niet overtuigend klinkt en bovendien wat gekunsteld over komt. In de pauze van Nightwish is Shine uitgebracht als de ‘ex-Nightwish’ zangeres en het lijkt er nadrukkelijk op dat getracht is gebruik te maken van een mogelijke lacune. Of veel fans op deze invulling zitten te wachten, waag ik te betwijfelen. Shine is geen slechte plaat, maar zeker geen prog(metal).