SHIFTING TIME

Enigszins onverwachts kwam de aankondiging dat er een vijfde album van Giant zou uitkomen. Het formidabele debuut uit 1989 behoort nog steeds tot mijn favorieten van de jaren tachtig, dus ik was oprecht nieuwsgierig naar Shifting Time. Zanger-gitarist Dann Huff moest het vanwege drukke werkzaamheden bij een gastoptreden laten, maar broer David Huff op drums en oudgediende Mike Brignardello op bas vormen de basis voor het nieuwe kwartet, dat gecompleteerd wordt door gitarist John Roth (Winger) en zanger Kent Hilli (Perfect Plan) uit Zweden. Natuurlijk is alleskunner Alessandro Del Vecchio van Frontiers Music ook bij als componist bij deze release betrokken en is hij verantwoordelijk voor de mix en mastering. Ik ga ervan uit dat hij ook degene is die gezorgd heeft voor het symfonische sausje over deze appetijtelijke AOR-taart, want een toetsenist wordt niet genoemd. Twaalf composities van rond de vier minuten prijken er op dit nieuwe album en al liggen de nummers heerlijk in het gehoor, het gitaargeluid en de zang zijn veel gepolijster dan op het debuut. De composities missen toch wat spanning en het basspel is mij te simpel. De stijl grijpt nadrukkelijk terug op muziek uit de jaren tachtig van bands als Signal, Boulevard of Drive She Said. Aan de titels van de songs kun je ook afleiden dat het kwartet geen wereldverbeterende boodschap heeft. Voor de veelvraten van dit genre is Shifting Time een prima aanvulling; voor de meer kritische luisteraar is het slechts een overvloed aan herhalingen van zetten.