FROM THE SETTING SUN (WACKEN) ...TO THE RISING SUN (TOKYO)

Rocklegende, dinosaurus, mammoet en mastodont zijn zo van die kreten die men bezigt als het om Deep Purple gaat. Het is altijd al een fantastische liveband geweest, maar in het huidige millennium ligt de nadruk wel erg op livealbums. Na het opvallend goede studioalbum Now What?! (2013) volgde, zoals gebruikelijk, het livealbum The Now What?! Live Tapes (2013). Kennelijk is dat nog niet genoeg, want nu presenteert de band maar liefst twee dubbelalbums van de concerten Wacken Open Air 2013 en een show uit Tokyo, Nippon Budokan uit 2014, die beide ook op dvd en blu-ray zijn verschenen. Opvallend genoeg verschillen de beide setlists niet zo veel. De wervelende, wat langere toetsensolo van Don Airey in Wacken zit echter vol met technische foutjes; de solo in Tokyo is weliswaar veel korter, maar technisch stukken beter. In Wacken speelt Uli Jon Roth mee op Smoke On The Water en dat is natuurlijk wel bijzonder. De minder voor de hand liggende songs zijn in Japan Après Vous, The Mule en Uncommon Man, terwijl men in Duitsland Highway Star en No One Came speelt. Ian Gillan doet het wat rustiger aan; tijdens de ‘gewone’ zang houdt zijn stem het redelijk, mede dankzij de vele instrumentale intermezzi, maar zijn kenmerkende uithalen zijn al lang niet meer dan wat hese pogingen.

De ritmesectie bestaande uit drummer Ian Paice en bassist Roger Glover blijft ijzersterk, terwijl gitarist Steve Morse naar mijn idee wat geconcentreerder speelt dan tijdens de laatste concerten in Nederland. Airey toont zich een uitstekende vervanger van wijlen Jon Lord al vind ik zijn toetsengeluid minder vol en dus eigenlijk ook minder mooi dan dat van zijn illustere voorganger, de Hammond-specialist bij uitstek. Deze livespektakels zijn een aardige overbrugging naar een mogelijk nieuw studioalbum, maar echt indrukwekkend is het allemaal niet, zeker niet het hier gerecenseerde audiogedeelte.