REVEL IN TIME

Ruim een jaar na Transitus van Ayreon is Arjen Lucassen terug met Revel In Time, het derde album van Star One. De titel is afgeleid van ‘rebel’ met als onderwerp de manipulatie van tijd. De fans worden verwend met diverse extra’s in de vinyl- en earbookversies, maar zelfs de ‘gewone’ uitgave is al luxueus want het is een dubbel-cd geworden. Elf tracks die tezamen borg staan voor ruim een uur spetterende, melodieuze symfonische hardrock. Diverse nummers hebben een meer dan gemiddelde lengte en de bijdragen op de Moog en de composities getuigen van prog-invloeden. De basis voor deze muziek is uiteraard geïnspireerd op de hardrock uit de jaren zeventig, waarmee Lucassen is opgegroeid. Zo zijn invloeden van bands als Deep Purple, Led Zeppelin, Black Sabbath maar vooral Rainbow goed terug te horen, want Lucassen heeft meer met de epische kant van de hardrock dan met hitjes gebaseerd op een aansprekende riff. Een nummer als Stargazer (Rainbow) spreekt hem veel meer aan dan de wereldhit Whole Lotta Love van Led Zeppelin. Natuurlijk zijn de vocalisten van de eerste twee albums, te weten Floor Jansen, Dan Swanö, Damian Wilson en Russell Allen, nu ook weer van de partij. Vanwege de pandemie was het bezoek aan het Electric Castle nauwelijks mogelijk, dus heeft hij de nummers geschreven voor één vocalist. Uitzondering is Prescient, waarvoor het talent Michael Mills ook de tekst aanleverde, zodat veel zang in de homestudio van desbetreffende zanger of zangeres is opgenomen. De kwaliteit van de zogenaamde ‘guide vocals’ door John ‘JayCee’ Cuijpers, Marcela Bovio, Will Shaw, Wilmer Waarboek en Arjen zelf, waren echter van dien aard dat de maestro besloot om ook deze opnamen aan de reguliere release toe te voegen. Op één synthesizersolo na is de muziek op cd2 dus identiek aan die van cd1. Echter, de zang op beide cd’s is dus anders, maar doet heel vaak niet of nauwelijks onder voor de opnamen gekozen voor cd1. Zo valt het verschil in de openingstrack tussen nieuw talent Britney Slayes en Marcela Bovio nauwelijks op. Beide dames blijken ongelooflijk hoog te kunnen zingen in een track die voor een heerlijk snelle en krachtige opening zorgt met een puike solo van Michael Romeo (Symphony X). In het loodzware tweede nummer begroeten we Timo Somers op gitaar en Russell Allen  ̶ op cd2 JayCee Cuijpers   ̶ mogen hun talenten laten horen op de donkere Black Sabbath-achtige riffs. Het meest proggy nummer is Prescient waarop Mills en Ross Jennings (Haken) samen zingen en waarop de maatsoorten best lastig zijn. Eens te meer laat Ed Warby horen dat hij een zeer veelzijdige drummer is. Will Shaw zingt op cd2 deze track die wat aan Gentle Giant en Yes ten tijde van Trevor Rabin doet denken. Deep Purple en Rainbow klinken duidelijk door in het door Jeff Scott Soto (respectievelijk JayCee) gezongen Back From The Past met een indrukwekkende solo van Ron Thal (Sons Of Apollo). Adje van den Berg schittert met een solo in het deels op Led Zeppelin geïnspireerde titelnummer met zang van Brandon Yeagly (respectievelijk JayCee). Een van Lucassens helden Joe Lynn Turner (respectievelijk Alessandro Del Vecchio) zingt The Year Of ’41 dat uiteraard refereert aan Rainbow. Will Shaw pakt de extreem hoge noten en de solo’s zijn van Joel Hoekstra, de huidige gitarist van Whitesnake, en toetsenisten Jens Johansson (cd1) en Del Vecchio (cd2). Bridge Of Life bevat een stevige opening, maar veel rustiger coupletten gezongen door respectievelijk Damian Wilson en Wilmer Waarboek. Lisa Bella Donna is bekend van de elektronische muziek (EM) en zij speelt heerlijk op de  synthesizers in Today Is Yesterday. Dit nummer heeft een rauw begin, maar bevat daarna verrassend veel toetsen met donkere zang van Swanö en op cd2 van Lucassen. De verbluffende solo is van Marcel Singor, de huidige gitarist van Kayak. A Hand On The Clock bevat een  kleine reünie tussen twee ex-leden van After Forever, namelijk zangeres Floor Jansen en Joost van den Broek op de Hammond. Op cd2 zingen Marcela Bovio en haar zus Irene. In het op Stargazer geïnspireerde Beyond The Edge It All zingen respectievelijk JayCee en Mike Andersson, terwijl de gitaarsolo van Lucassen zelf is. De grote finale is de epische track Lost Children Of The Universe met zang van respectievelijk Roy Khan (ex-Kamelot) en Tony Martin (ex-Black Sabbath). Een heerlijk sluitstuk met veel toetsen, een werkelijk buitenaardse solo van Steve Vai en nog extra bombast door de zang van het Hellscore Choir. Gestoken in een van Ayreon bekende cover van schilder Jef Bertels is dit derde album van Star One een sublieme plaat geworden.