RAPTURE OF THE DEEP

Deep Purple afgeschreven? Neen, ze gaan met die banaan! Al namen de vijf heren op leeftijd, die zich een rockdinosaurus mogen noemen die kreet wat al te letterlijk getuige Bananas (2003), de titel van hun vorige album. Nu liggen er elf splinternieuwe songs in mijn cd-speler, geïnspireerd op het avontuurlijke aspect in de mens. Het album verschijnt slechts twee jaar na Bananas met dezelfde producer (Michael Bradford), maar op een nieuw label. Rapture Of The Deep bevat ruim 55 minuten onvervalste classic hardrock. De inmiddels zestigjarige zanger Ian Gillan kent zijn beperkingen, want hij is wel wat heser geworden. Desondanks staan de elf songs als een huis en hoor je de band in een stijl die zeker niet vernieuwend is en de nodige elementen bevat van de eerste albums, maar ook zijn albums als Fireball (1971) en House Of Blue Light (1987) te herkennen en het gitaarspel van Steve Morse (ex-Kansas, ex-Dixie Dregs) is uiteraard uniek. Naast Hammond-orgel en piano gebruikt Don Airey ook synthesizers, hetgeen aan sommige songs een licht progressief tintje meegeeft, zoals Back To Back en het met ijle klanktapijten uitgeruste Before Time Began. Natuurlijk staan deze ervaren oude rotten weer borg voor kwaliteit met de werkelijk schitterende ballad Clearly Quite Absurd met wonderschone melodielijnen en subtiel gitaarwerk van Morse. Ook de veelzeggende song MTV bevat een stel heerlijke solo’s en Gillans zang doet daar geregeld denken aan Anyone’s Daughter van Fireball. Verder is het titelstuk een prachtig nummer met mooie overgangen.

De speciale ‘ingeblikte’ versie bevat wat fragmenten uit de studio, van een live videoclip en een kort interview. Het vijftal, drummer Ian Paice, Ian Gillan, bassist Roger Glover, Steve Morse en Don Airey gaven op 26 januari 2006 een concert in de Heineken Music Hall.