RADIATION (NL+E)

De terugkeer van Eddie Jobson in de progressieve rockmuziek is een feit. Na UK en een tournee als gast bij Jethro Tull was er voor hem in 1981 geen band meer. Hij nam nog wel twee soloalbums op om zich vervolgens toe te leggen op produceren, filmmuziek componeren en werken voor televisie. Rond 2008 kwam de geruchtenmachine op gang: Jobson zou bezig zijn een nieuwe band te formeren. Via internet rekruteerde hij inderdaad een nieuwe all-starband met de in België woonachtige Amerikaan Aaron Lippert (zang), Marco Minnemann (drums), virtuoos Trey Gunn (bas) - bekend van King Crimson - en het Oostenrijkse talent Alex Machacek (gitaar). De laatste speelde in het verleden ook al eens met Terry Bozzio (ex-UK) en Patrick O’Hearn met wie Jobson ooit in Zappa’s band speelde. O'Hearns warme belangstelling gaat uit naar de Britse rock, maar hij is vooral klassiek- en jazzgeoriënteerd. De verwachtingen waren natuurlijk hooggespannen en die worden goeddeels waar gemaakt. Jobson en de zijnen durven grensverleggend te werk te gaan, zoals in het wat experimentele Tu-95, waarin kakofonie en harmonie op gespannen voet staan, maar waarin de muzikaliteit uiteindelijk overtuigend wint. De opening Radiation, een aanklacht tegen kernreactoren, is een UK-achtig nummer, waarin Jobson vooral schittert in de melodielijnen van het weergaloos mooie tussenstukje. De langzame ballad Houston is ook wonderschoon mede door de niet alledaagse geluiden die uit Jobsons synthesizers rollen. Qua soleren komt de meester er wat bekaaid af op deze ep van ruim 21 minuten en ik hoop oprecht dat dat op het volwaardige debuutalbum wordt recht getrokken. Tot mijn spijt is Jobsons viool nauwelijks te horen, maar wel de gitaar van Machacek die zowel in het korte, akoestische sluitstukje als op de elektrische gitaar schittert op een wijze die toch ook duidelijk aan Allan Holdsworth (ex-UK) doet denken. Minnemann slaat de vellen goed raak vooral in het eerste nummer en Gunn bespeelt zijn tiensnarige touch guitar op een wijze die aan Tony Levin herinnert. Radiation smaakt naar meer en voor de meeste liefhebbers deze ep gaan kopen, zal de boodschap naar Jobson duidelijk zijn! 

ENGLISH:

The wait is finally over: progrock legend Eddie Jobson returns to the world of progressive rock after some 25 plus years absence. Through the internet Jobson gathered his new band UKZ band with multi-talented musicians from all over the western world: on the bass and war-guitar the American gitarist Trey Gunn (King Crimson), guitarist Alex Machacek from Austria, drummer Marco Minnemann from Germany, singer Aaron Lippert, who lives in Belgium but originates from the USA and of course Jobson plays the keyboards and the electric violin. He also did the recording, mixing and producing. The title track starts off with echoing spacey sounds, followed by a metal-like riff by guitar and drums, but Gunn’s war guitar adds the progressive and masterful touch quite soon. The crystal clear sounds with an enormous depth go right through your bones and then LIppert starts singing with a slightly transformed voice while Gunn’s bass keeps on playing that same nice groovy melody. The chorus reminds me a lot of Jobson’s earlier works. When Jobson’s particular keyboard-sounds can be distinguished more easily, it’s the start of a heavenly and beautiful interlude in which the atmosphere of the first album by UK, but also the spectacular sound of Jobson’s Theme Of Secrets can be recognized. A prominent role for Minnemann and at the end of this interlude Machacek shows that he can play in Allan Holdsworth's style as well. Sometimes the influences of Tony Levin can be heard in Gunn’s way of playing. Beautiful melodies and sounds come to us in the slower song Houston, which is almost a ballad. Musically there are influences from a crossover between GTR and UK and maybe a little bit of Yes, with a remarkable slow solo by Jobson. The most experimental track is Tu-95, definitely bits and pieces of Jobson’s The Green Album   but also almost cacophonic sounds but then again not if one listens carefully; not too easy for the ears but finally we hear a different kind of prog music! Jobson’s sequences and effects are superb. The basic riff resembles the one in the opening of In The Dead Of Night by UK. The last track is a ‘simple’ - but not quite simple to play - instrumental by Machacek. It’s a solo piece on the acoustic guitar, a bit of Holdsworth influences again. In conclusion this is Jobson at his best: in control, playing with top class musicians and giving all prog fans the message that he's not done yet. We should be eagerly anticipating the full length UKZ album and I hope the line up will hold out more than just this EP and I surely can’t wait to see them play live! Hopefully Jobson will demonstrate he has maintained his ability to play the electric violin on the forthcoming album, because on this EP it’s role was insignificant. Equally, I hope Jobson will do a bit more keyboard soloing like he used to in UK. Production wise, this EP is outstanding. To be continued!