POWERPLAY

Net voordat het nieuwe album van The Flower Kings (TFK) uitkwam, komt zanger-gitarist Hasse Fröberg van TFK met het soloalbum Powerplay op het label van mede TFK-lid Jonas Reingold. Zijn wat hese stem heeft een groter bereik dan je zou verwachten, maar in het hoog heeft hij zelfs in de studio moeite om de noten van zijn eigen composities te halen. De muziek leunt vaak zwaar tegen die van TFK aan, al is het gitaargeluid van Anton Lindsjö totaal anders: minder wollig en het neigt wat meer naar moderne rock en lichte metal. De ritmesectie speelt op zich prima, maar is toch niet van het kaliber van de virtuoze Reingold en van TFK-talent Felix Lehrmann. Deels gaat de muziek richting rechttoe-rechtaan poprock, zoals de track The World Keeps Turning en delen van The Final Hour, waarin zowel een Focus en UK als een aan Yes georiënteerd stuk is verweven. Ook hoor je veel invloeden van rustige Yes-muziek, zoals in het sfeervolle Waves. Venice CA heeft een aardig meezinggehalte en het rockgevoel van de jaren zeventig. Is It Ever Gonna Happen neigt meer naar 'Deep Purple speelt blues' met een tussenstukje dat duidelijk op Supertramp lijkt. Na een akoestisch en lievig niemendalletje volgt The Chosen, waarop het geluid van TFK nadrukkelijk aanwezig is met lekkere snelle toetsensolo's van Kjell Haraldsson. De op Queen geïnspireerde track Godsong sluit het album in stijl af.

Powerplay van Hasse Fröberg & Musical Companion is melodieus, soms wat lief en dan weer heftig, maar het is toch een degelijk stuk progressieve muziek, ondanks het feit dat Fröberg in Godsong veel moeite heeft met zijn zang. Daar staat tegenover dat de van Queen afgekeken samenzang prachtig is.