PLACE IN TIME

De vijfmansformatie Intentions komt uit Groningen en werd opgericht door toetsenist André de Vries en bassist Erik Kuiper. Samen met gitarist Sanne te Meerman, die korte tijd later toetrad, werd de basis gelegd voor het debuutalbum Place In Time. De band werd gecompleteerd met zanger-gitarist Roelof Beeftink en drummer Patrick Glasbergen. Het bijna zestig minuten klokkende schijfje bestaat uit twaalf songs die ik zou willen scharen onder de noemer melodieuze poprock met een progressief tintje. De sfeervolle cd begint met een gevoelige ouverture uitgevoerd door toetsen en akoestische gitaar gevolgd door de overige nummers, die alle een herkenbare couplet-refrein-couplet hebben en die soms zijn voorzien van originele passages. De teksten komen uit de belevingswereld van verschillende tekstschrijvers, terwijl de muziek herinnert aan de jarentachtigpop van bands als TalkTalk en Fiction Factory, maar er zijn ook duidelijke overeenkomsten met Porcupine Tree. Een band als Cloudmachine opereert in hetzelfde. Vooral als Beeftink rustig zingt, klinkt zijn stem uitermate prettig. Ook de arrangementen zijn weldoordacht. Zo zijn nummers als Back, Thaw Me en Joy And Misery puike ballads, waarvan ik kippenvel krijg. Eneme bevat wat steviger, maar nog altijd 'beschaafd' gitaarwerk; het nummer wordt ook snel weer wat rustiger met aansprekend baswerk en aardige gitaareffecten. De pittigste gitaarsolo komt voor in de midtempo rocker On The Run, maar zoals steeds gelardeerd met heerlijke orkestraties afkomstig uit het toetsenarsenaal van De Vries. Kuiper zingt in CU In The Real World. Hij doet dat niet onverdienstelijk, maar hij heeft een minder geoefende zangstem dan Beeftink. De langste track heet Crash, waarin redelijk stevige, enigszins naar progmetal neigende stukjes worden afgewisseld met meer symfonische poppassages met lang uitgesponnen gitaarsolo’s. Het album eindigt met Wasted, een stijlvol gedragen liedje met spetterend gitaarwerk en galmende toetsen ter afsluiting.

Place In Time is een bijzonder aardig debuut met goede instrumentalisten, een meer dan redelijke zanger en met originele ideeën om progressieve muziek te verwerken in melodieuze rock. Groningen heeft er een prima band bij en deze ‘progressieve poprock’ mag beslist gehoord worden!