PARIAH'S CHILD

Het Finse Sonata Arctica is zo langzamerhand uitgegroeid tot een serieuze hoofdact op veel internationale podia. Tien composities prijken er op Pariah’s Child, het achtste studioalbum. Als je een label op deze muziek zou willen plakken dan is het melodieuze powermetal: progressieve elementen, een metal fundament, koortjes en de standaardbezetting van drums, bas, gitaar, toetsen en zang. Tony Kakko vindt het nog steeds erg leuk om schreeuwerige fratsen uit te halen die zijn stem waarschijnlijk vroegtijdig zullen verpesten. Gelukkig is zijn zang meestentijds gewoon, helder en ook nog bijzonder goed. Cynisme en spot worden verenigd in X Marks The Spot en de zoete koek bevindt zich in het gedragen Love. De interessantste track is de laatste die nagenoeg tien minuten klokt. De orkestrale ouverture is er een waarbij menig symfoband de vingers zou aflikken. De band haalt er theatrale musicalelementen bij om de diversiteit nog verder te benadrukken, terwijl subtiele rustige passages en bombastisch, maar melodieus geweld elkaar afwisselen. De gitaarheld heet nog steeds Elias Viljanen; ook toetsenist Henrik Klingenberg is nog altijd van de partij. De nieuwe naam is bassist Pasi Kauppinen, die tevens de producer van dit album was. De voorganger Stones Grow Her Name was goed voor goud in Finland; Pariah’s Child zal ongetwijfeld hetzelfde lot ondergaan, want het is een puik en fris klinkend album.