ORIGAMI

Jeff Scott Soto is zo langzamerhand een fenomeen aan het worden. Hij is een veelgevraagd zanger, bekend van tal van  succesformaties heeft gezongen, onder wie Yngwie Malmsteen, Journey en recentelijk Sons Of Apollo. Dat die laatste band klaarblijkelijk geen full-time werk verschaft, blijkt wel uit Origami, een uitgave van Soto’s eigen band. Ook het feit dat Sons Of Apollo gitarist Ron ‘Bumblefoot’ Thal opduikt in Asia is daar een bewijs van. De tien nummers, samen goed voor drie kwartier muziek, behoren zonder uitzondering tot het hardrockgenre. De ratelende dubbele basdrums zijn soms wel erg overheersend en de gitaarsolo’s zijn weliswaar supersnel, maar ze missen de finesse van een John Petrucci (Dream Theater) of de eigen stijl van Andy Latimer (Camel) en David Gilmour (ex-Pink Floyd). Het stuwende basgeluid is nodig bij deze muziek en toetsen hebben een belangrijke, maar toch een ondergeschikte rol, De stem van Soto is nog steeds ijzersterk en hij lijkt aan kracht niets te hebben ingeboet. Zijn herkenbare stemgeluid overheerst en maakt de composities duidelijk interessanter, want die borduren heel vaak voort op wat hardrockbands al eerder uitbrachten. Voor de meeste lezers van deze website is de muziek van Soto waarschijnlijk een brug te ver, maar voor liefhebbers van hardrock of van de stem van Jeff Scott Soto is Origami zeker de moeite waard.