ODYSSEUS

De oorsprong van Lest begint in 1995 toen drummer Kickers met een aantal muziekvrienden een band oprichtte in Noorsoost-Frankrijk. Na vele bezettingswisselingen bleef alleen Kickers over. In tegenstelling tot wat de albumcover doet vermoeden, is Odysseus geen conceptalbum. Alle teksten samen zouden waarschijnlijk op een A4'tje passen. De zeven composities zijn vooral geïnspireerd op jarenzeventigsymfo; daarbij zijn het gitaarspel en de zang van nieuwkomer Sebastian Mauve enorm belangrijk voor het groepsgeluid. Zijn zowel akoestische als elektrische gitaren heersen in de talrijke lange en fraai uitgesponnen instrumentale passages. Aangezien de drie bandleden inclusief bassist Pascal Rameix ook toetsen spelen is er geen 'echte' toetsenist in de band. De kwaliteit van de muzikanten zorgt ervoor dat je dit niet als een gemis ervaart. Orgel, orkestraties en Mellotron kleuren de muziek namelijk prima in. De zang van Mauve is bovengemiddeld en zeker in tracks als Light Fantastic of Sir Knight zou je zweren dat je naar Matthew Bellamy (Muse) luistert, die na The Resistance definitief op de symfotoer is gegaan. Het gehele album kenmerkt zich door een aparte combinatie van goed maar druk drumwerk, een wat wollig bas- en een scherp gitaargeluid. De verveling slaat allerminst toe tijdens deze 54 minuten, ietwat ouderwetse aandoende maar zeker geen verkeerde symfo van dit Franse trio. De muziek ligt in het verlengde van Duitse bands als Ramses en soms ook Anyone's Daughter en Grobschnitt. De orkestraties en het groepsgeluid zijn echter van deze tijd en hoewel nostalgie de boventoon voert, is dit ongetwijfeld door Muse beïnvloede album een prima debuut.