NEARFEST 2004

Yezda Urfa is een van die 'vergeten' bands uit de jaren zeventig. De heren brachten twee albums uit die alleszins de moeite waard zijn: Boris (1973) en Sacred Baboon (1976). Op Nearfest 2004 kreeg de organisatie drie van de vijf originele bandleden bijeen voor een eenmalige en dus unieke show. Het is mij niet duidelijk waarom dit concert pas zeven jaar later werd uitgebracht, maar gelukkig is dat niet mijn probleem. Het geluid klinkt wat gedateerd en dat is natuurlijk logisch, maar de geluidskwaliteit is heel redelijk en zeker gezien dit eenmalige optreden is het spelniveau verbluffend. Meerstemmige zang, ingewikkelde composities en knap toetsen- en gitaarwerk van MIchael Barry (toetsen), Mark Tippins (gitaar), Brad Christoff (drums), Marc Miller (bas en Ron Platt (zang). Tippins, Christoff en Miller zijn de originele bandleden. Ook Logan Tippins speelt mee, naar ik aanneem een zoon van Mark Tippins. Muzikaal zijn er heel wat referenties te noemen, zoals Starcastle, Druid en in sommige stukken zeker ook Gentle Giant, terwijl het eerste stuk aan het vroege Kansas doet denken. Als je de twee intro's van band en de bandleden weglaat, blijven er zes composities over, waarvan er drie meer dan tien minuten klokken met tempowisselingen, instrumentale passages, prachtige close harmonyzang en composities, zoals ik ze vandaag de dag helaas niet meer hoor. Gelet op de bizarre titels van zowel de band als de tracks zijn de heren niet gespeend van enige humor. Wie de dwarsfluit bespeelt, is niet duidelijk. Wel duidelijk is dat 3, Almost 4, 6 Yea een buitengewoon gevarieerd en prima nummer is; een miskend juweeltje.

Natuurlijk klinkt deze muziek minder gepolijst dan het studiowerk, maar ik ben blij dat Yezda Ufra wat aandacht krijgt, want die hebben ze in de jaren zeventig waarschijnlijk te weinig gehad. Met een beetje zoeken op het internet zijn beide originele albums te vinden voor een acceptabele prijs.