MOTIONS OF DESIRE

Magic Pie is een nieuwe band uit Noorwegen. Dit zestal haalt op het debuutalbum Motions Of Desire zijn voornaamste bronnen van inspiratie uit muziek van bands als Spock’s Beard (SB) en The Flower Kings en uiteraard de muziek van de bands waar de twee voornoemde grootheden hun inspiratie vandaan haalden. Met een gemiddelde leeftijd van zo’n veertig jaar is het begrijpelijk dat de heren, die deels ook uit andere bands afkomstig zijn, heel wat speeluurtjes in hun vingers hebben en dat is aan het hoogstaande niveau van de instrumentbeheersing goed te horen. Al geeft hun website niet erg veel achtergrondinformatie, vast staat wel dat deze schijf veel liefhebbers van met name vroegere albums van bovengenoemde bands zal aanspreken. Met het openingsnummer Change van ruim twintig minuten pakt de band meteen goed uit. De overeenkomst met de muziek van de eerste twee albums van SB is zeer treffend: de complexe samenzang, de orgel- en gitaaroopjes en het drukke bassen en drummen. Kortom: alle SB-componenten zijn aanwezig. De titeltrack heeft wel wat weg van Twin Age en Galleon. Ondanks de aanwezigheid van drie leadzangers vind ik de zang niet het sterkste punt, maar ze is niet storend of zwak. Ook op Full Circle Poetry zijn de SB-invloeden aanwezig, maar de zang is nu rustig en naar mijn smaak plezierig en zelfs het geluid van de akoestische gitaar klinkt hetzelfde als bij SB. Iets meer rock en zo je wilt meer invloeden van The Flower Kings zijn te vinden in Without Knowing Why. Het uit drie delen bestaande Illusions & Reality begint rustig met opnieuw die prettige zang, zwoele fluitsamples en orgel. Daarna wordt het weer erg SB-achtig met wat rauwere zang. Het tweede deel bevat veel invloeden van Uriah Heep; het is een lekkere uptempo rocker. Het derde deel is langzaam, mooi en symfonisch met tweestemmige zang. Het neigt wellicht enigszins naar Kaipa. Afsluiter Dream Vision heeft weer van die snelle loopjes met mooie slepende tussenstukken.

De productie van het vijf kwartier durende Motions Of Desire is alleszins acceptabel en al vind ik de minder sterke kanten de zang en het gebrek aan originaliteit, het is desalniettemin een uitstekend debuut dat door liefhebbers van de oude Spock’s Beard blindelings kan worden aangeschaft.